O psie, który jeździł koleją

"O psie, który jeździł koleją" to chyba pierwsza książka, która wywołała u mnie takie emocje, i pewnie nie jestem w tym odosobniona. Cieszę się, że nadal jest lekturą szkolną, bo moim zdaniem świetnie się do tej roli nadaje. Historia o przyjaźni i poświęceniu, nieskomplikowana i przede wszystkim ciekawa, nie powinna odstraszyć młodych ludzi od czytania, a przekazuje pewne wartości, o których warto z dzieciakami rozmawiać.

Chyba płakałam czytając po raz pierwszy zakończenie, szczerze mówiąc nie pamiętam. Teraz byłam twarda, wiedziałam jak to się musi skończyć.

Ponownie wróciłam do książki Romana Pisarskiego "O psie, który jeździł koleją" i ponownie rozdarła na pół moje serce. Zresztą nie tylko moje. Czytałam tę historię swoim wnuczkom, bo chciały coś o piesku i przyniosły mi właśnie tę książkę, nie wiedząc jakie będzie jej zakończenie...
Ja pamiętam jeszcze jak wiele lat temu czytałam ją po raz pierwszy jako szkolną lekturę. To była jedna z moich ulubionych lektur szkolnych. Może wydać się to niektórym dziwne, lecz ja nie broniłam się nigdy przed czytaniem lektur, robiłam to nawet z dużym wyprzedzeniem, nazywano mnie molem książkowym i... tak mi zostało...

Lektura bez happy-endu. Chyba każdy przeżywał śmierć pieska :(

Wstrząsająca, a zarazem poruszająca historia o psie Lampo na prowincji we Włoszech. Utwór dramatyczny przenosi się na stację Marittima, gdzie z kolei wysiada pocieszny czworonóg, jak się okaże, stały bywalec ciuchci. Jest zwierzęcym wagabundą, obieżyświatem, który bardzo szybko zyska poklask oraz uznanie od Turynu przez Rzym po Sycylię. To dziecięce opowiadanie jest na krótkie posiedzenie, jakbyśmy mieli przemierzyć trzy stacje koleją. Jej intensywność drży, jak koła o szyny. Dosyć zbliżone do ,,Lassie, wróć''. Podobny wątek, gdzie pies przemierza kilometry, by dostać się do domu, do właściciela. Różnica jest taka, że Lassie nie miała wyboru, jak człapać na nóżkach, Lampo wyczekuje na stacji za pociągiem, a następnie przemierza krajobraz w transporcie. Lassie, jak wiecie, nie miała wyboru - była zmuszona oddalić się od przyjaciela. Lampo regularnie znika, ponieważ wzywa zew przygody oraz podróż po Włoszech. Im bliżej finału, tym dotkliwsza jest zmiana nastroju - z początku tolerujemy psie wycieczki, ale z czasem są bardziej ryzykowne niż około turystyczne. Rodzaj opowieści, który opowiada niejako o ludzkim losie - wiecznie wyczekując za tymi, których kochamy, a jednocześnie wiemy, że mają własne życie i musimy im pozwolić oddalić się od domu, gdy tego potrzebują.

Słyszałem dwie wersje o Lampo. Jest oparta na prawdziwej historii, która wydarzyła się w latach 50. XX wieku. Jedna z nich głosi, że pies zginął pod kołami, a druga, że wsiadł na pociąg i nigdy nie wróc...

Najlepsza lektura pod słońcem!!!

Recenzja,, O psie który jeździł koleją" autorstwa Romana Pisarskiego to lekturą klasy 1-3. Przynajmniej za moich czasów. Jest to bardzo krótka ale piękna opowieść o wyjątkowej siłę przyjaźni jaka może połączyć zwierzę i człowieka. Tytułowym bohaterem jest pies Lampo, który nauczył się jeździć koleją całkiem sam. Książka bawi, uczy i wzrusza małe jak i duże serca. Wyjątkowa lekturą dla dziecko kochających przygody i zwierzęta. Warto po nią sięgnąć.