Nowa galeria kotów. Druga odsłona sztuki z pazurem

Susan Herbert na pewnym etapie życia uznała, że tworzenie prac dla Angielskiej Opery Narodowej w Londynie oraz Królewskiego Teatru w Bath to dla niej za mało i postanowiła zostać kocią malarką. Prawdopodobnie najważniejszą i najbardziej znaną. Wzięła to, co kochała najbardziej — sztukę oraz koty — i połączyła, by wyraźnie zapisać się na kartach historii. Przynajmniej wyraźnie w moim świecie, gdzie koty oraz poczucie humoru zawsze są w cenie. Jej prace czasami można nazwać wręcz parodią dzieł malarzy lub reżyserów filmowych, a to — w moich oczach — tylko dodaje im uroku. Jak pisze jej siostra: „Celem Susan zawsze było rozśmieszać i bawić, w związku z czym od czasu do czasu musiała mierzyć się z oskarżeniami o artystyczną herezję." Artystka doczekała się kilku wystaw swoich dzieł i sporej kolekcji wydanych albumów ze swoimi pracami. Albumów, spośród których dwa w końcu trafiły i w moje ręce!

Od średniowiecza do impresjonizmu. Susan w „Nowej galerii kotów" skupia się na najważniejszych pracach z tego okresu i zamienia ludzi w... koty! Obrazy pozbawione są psów — na ich miejscu pojawiają się myszy oraz szczury — a człowieka nigdzie nie widać. Artystka stara się naśladować swoim stylem autorów oryginalnych prac, ale wszystko jest oczywiście uproszczone. Niemniej — pełno tutaj szczegółów i jestem wdzięczna Susan, że podjęła się wysiłku stworzenia obrazów właśnie takich. Moje serce kazało jej za to podziękować.