Nikt

Ciekawie pomyślane i fajnie zrealizowane zwroty akcji. Czyta się z wielką przyjemnością i zainteresowaniem. Nie ukrywam, że od razu sięgam po IV tom.

Tym razem zamiast jednej drobnej uwagi na początek, dwie drobne uwagi na początek:

Pierwsza, podobnie jak w przypadku opinii o tomie pierwszym i drugim: Przemyślenia poniższe powstały podczas odświeżania sobie przeze mnie serii, przed przeczytaniem premierowego czwartego tomu serii - "Młodego" (przełom maj/czerwiec 2017).
Druga, to podbicie oceny dla tegoż tomu po latach o jedną gwiazdkę - za tak zwany całokształt.

Rok 2008. Wreszcie. Trzeci, ostatni, kończący tom na mojej półce. Nowa okładka od "Fabryki", nowy tytuł i ...
I mnie się wtedy jakoś nie spodobało. Głośno fukałem, że kicha w stosunku do dwóch poprzednich tomów.
No bo i po co on tam wracał ? No i co teraz Pani Autor ?

Tym razem Czytelnik nie mógł za bardzo się spodziewać co wyczyta, bowiem Pan Arlecki miał równo przesrane po jednej i po drugiej stronie.
No pamiętam, że nie podeszła mnie wtedy trzecia odsłona serii, a to jęczałem, że Ukryty jakiś takiś nie jakiś, a że po co nowy Ród i jaka jest jego zasadność, a to że jakoś dziwnie tak skoczyło się.
No i tytuł jakiś taki, no tego ... inny ?
Zawiedziony odłożyłem książeczki na półkę, by sięgnąć po blisko dekadzie przed premierą "Młodego".

Teraz, w 2017 "Nikt" dostał ode mnie o jedną gwiazdkę więcej, niż to było za pierwotnej oceny. Za całokształt. Jako składowa dobrze się czytającej, fajnej konkret-serii.
Ale i tak przyznać się muszę, że swoim zajadłym, brodato-siwiejącym myśleniem dalej uważam go z...

Coś nie mam ostatnio szczęścia do fantastyki.
"Nocarza" czytałem bardzo dawno temu, kiedy bramy Krakowa zamykano jeszcze na guziki - i byłem/ jestem pod wielkim wrażeniem tej książki.
Przygnieciony sentymentem pozytywnie oceniłem też "Renegata", choć widać już było negatywne symptomy, widmowy znak nadchodzącego regresu twórczego.

Ech, czasami lepiej nie mieć racji...

"Nikt", trzeci tom cyklu (ze zgrozą odkryłem, że to jeszcze nie koniec), jest dobrym przykładem na to, jak fantastyczny pomysł spala się przez brak sensownego sposobu na ruszenie akcji do przodu. Fabuła jest wybitnie kulawa, dialogi często infantylne, odzywki wampirów zwyczajnie cienkie ("nocarskie pieski" powtarzane do porzygania), a przy tym kilka razy robi się taki burdel, że nie wiadomo o co chodzi. W tym tomie każdy każdego robi w balona i chyba sama autorka się w tej telenowelowej intrydze pogubiła. Nawet zakończenie jest od czapy, do tego naiwne w niepojętym stopniu.

Ale... jak? Dwie rewelacyjne odsłony, a w trzeciej taka zapaść? Nie wiem, sam jestem w szoku. Ze sztandarowej na polskim rynku, wampirzej serii, zrobił się gniot, w którym ciężko znaleźć plusy. No ok, może czasem bohaterowie i ich relacje, ale i to naciągane.
Jeśli ciągnięta na chama kontynuacja, czyli "Młody" przedstawia się tak samo, to nawet się nie będę po nią fatygował.