Nigdy nie jest za daleko

Gdyby nie tło o armeńskim kolorycie książka byłaby zwykłym romansem. A może nawet nie tyle zwykłym, co bajkowym, gdzie on zakochuje się w momencie ujrzenia dziewczyny, a ona? cóż ona z lekkim opóźnieniem. I choć są młodzi, to nie w aż tak gorącej wodzie kąpani, by zaraz skonsumować namiętności. Są małe przyjemności w docinaniu sobie, jest gra oczu, uśmieszki i inne gesty, co nie zawsze jest odpowiednio odczytane, a niuanse zwodzą. Gdyby nie to treść zakończyłaby się pewnie w okolicach setnej strony. I to niestety jest odczuwalne, ta powtarzalność dobrze już znanych motywów, gonienie na siłę za króliczkiem, niby przypadkowa gra w przyciąganie - odpychanie, ale kto się tu nabierze?
Za to walorem "Nigdy nie jest za daleko" będzie nakreślona przeszłość i kultura w wymiarze bliskowschodnim. Historia narodu ormiańskiego z początku XX wieku jest jeszcze trudniejsza niż narodów zapędzanych do obozów, rozstrzeliwanych podczas ucieczek, bądź na polach bitewnych, bo o nich się nie pamięta, do zborni ludobójstwa nie przyznają się zbrodniarze i nadal nie podlegają rozliczeniom.
Czyli tym razem wyszedł Noszczyńskiej dziwny twór, gdy możemy pośmiać się z ciętych ripost właścicielki "Oazy Piękna", zdecydowanej, pracowitej, a jednocześnie młodziutkiej i naiwnej Antoniny rzuconej w armeńską dzicz, gdzie w końcu styka się z prawdziwym życiem. Ten wyjazd otworzy jej oczy na wiele spraw, uświadomi o błędnych przekonaniach i pokładanej wierze w niewiele wartych ludzi.

To mogł...

 Ostatnio dotarła do mnie książka Pani Danuty Noszczyńskiej Nigdy nie jest za daleko od Wydawnictwa Prószyński i S-ka z serii Kobiety to czytają!. Był czas, że zaczytywałam się w książkach autorki i potem jakoś zapomniałam albo nic nie wpadło mi w ręce, nie wiem. Nigdy nie jest za daleko wzięłam tylko na chwilę, żeby rzucić okiem i...przepadłam. \
Już sam opis z okładki brzmi zachęcająco:
"Los często wystawia nas na próby. Jednak warto mu zaufać, by się wreszcie przekonać, że nic nie jest takie, jakim się wydaje.
Antonina ma wszystko, co wydaje się potrzebne do szczęścia: urodę, pieniądze, niezależność, kochających rodziców. Żyje jak w bajce, brakuje jej tylko księcia na białym koniu. A co, jeśli zamiast niego pojawi się ...pastuszek w pamiętającej czasy Związku Radzieckiego zdezelowanej ładzie? Ile można zrobić dla miłości, o której się tak marzyło? Czy w pozornie poukładanym życiu Antoniny jest miejsce na zmiany? I czy ona sama jest gotowa na szczęście?"
Antoniny nie da się nie lubić. Pochodzi z bogatej rodziny, ale nie chce być na utrzymaniu rodziców i córeczką tatusia, która korzysta z finansów bezkarnie. Sama się utrzymuje. Jest właścicielką sieci salonów urody Oaza Piękna, które są nie tylko jej oczkiem w głowie, ale i miejscem z którym się utożsamia. To piękna, młoda kobieta, której celem jest, aby po wyjściu z jej salonu kobieta wyglądała jak milion dolarów. I to jej się udaje, bo salony działają prężnie.
Z rodzicami jest mocna związana, szcze...