Niespłacone długi

Prawdę mówiąc, książka ta jak na kryminał nie była dla mnie ekscytująca. Dobry kryminał czyta się z drżeniem kartek i z gulą w gardle. Tutaj najbardziej na wyobraźnię działały te obiady greckie, czyli sery, bakłażany, oliwki. Apetyczne. Normalnie w kryminałach mamy zły świat, odwrócony porządek świata i sytuację, gdy czytelnik czuje to osaczenie z książki. A tutaj tego nie było. Bardzo przyjemny inspektor, którego polubiłam, Kostas Charitos bada makabryczne zbrodnie, bo serię dekapitacji osób związanych z bankowością. Ktoś mieczem ścina ludziom głowy!
Śledztwo, ale i wątek osobisty oraz opowieści z komendy dają okazję do przyjrzenia się Grecji w kryzysie i jej przyczynom, ale i ofiarom, na przykład, emerytom, którym urwano część emerytur albo bankrutom. Jest rzeczowo i przystępnie. Wątki śledztwa idą misternie do przodu, choć tak mniej więcej w 3/4 książki się zorientowałam. Ale nie czytałam tego z gulą w gardle, raczej spokojnie, prawie jak na wakacjach.

Moja ocena tej książki będzie wynikać z tego, jak mi się ten kryminał czytało, a że nie poczułam napięcia kryminalnego, to książkę oceniam na 5 gwiazdek.

No i proszę. Da się? Da się!
Da się napisać książkę grecką, o Grecji, o Grekach i co lepsze, o kryzysie, która jest strawna i słynne nieszczęście greckie nie wybija się na pierwszy plan.
Odzyskałam wiarę w literaturę grecką. Bardzo sprawnie skonstruowany kryminał, w oparciu o greckie społeczeństwo w dobie cięć budżetowych i mocnego kryzysu. Szybkie, miłe czytadło z dość ciekawą intrygą kryminalną w tle.

Dużym plusem jest pokazanie kryzysu od strony mniej, lub bardziej zwykłego mieszkańca, pokazanie wzajemnych stosunków, ale bez przesady. Autor nie epatuje ani kryzysem, ani tragedią. Ale również nie jest to styl dziennikarsko-reporterski.

Myślę ze mogłabym porównać ze stylem Donny Leon, choć o pani Leon jest - oprócz zwykłego życia - dużo opisów kulturalnych (w niektórych momentach trochę za dużo. A u Markarisa jest to idealnie wyważone. Chyba sięgnę po kolejną część.