Opis

To był sen,
że troszczyłam się o nie –
moje dzieci – i widzieliśmy odwrotność Ziemi –

przeleciała nad nami spokojnie
podobna do tarczy zegara o podświetlonych konturach
kontynentów, jak ciało z rezonansu
nuklearnego wielkości Księżyca,
tak ufne,
jakbyśmy byli wodą z ciemnego jeziora,
w której nie można zgubić swojego odbicia

(pisząc my, myślę o przechodniach
obserwujących tamtego wieczora niebo nad miastem).

To był znak, że trzeba będzie się chować w domach i przeczekać
i że nikt już tutaj nie będzie miał niesprawiedliwie
szczęścia.

Odruchowo biegłam w kierunku starego domu,
co przetrwał niejedną otchłań,
do jego elastycznych, przypuszczalnych ścian (pamiętam:
niebo rozświetlały kosmiczne inwazje,
a ja czułam się skończenie bezpieczna, za niewidzialną szybą,
ufnie oparta o deski podłogi).

Jednak tym razem ja też biegłam na odwrót
ruchomą skarpą
pod czas
od-
kąd.
_____

Odkąd

skończył się nam język,
słucham cię nawet w snach:
za dnia nieznaczna lub niewidoczna,
nocami cicho
rozgwieżdżona.

(fragment książki)

Data wydania: 2021

ISBN: 978-83-66453-70-8, 9788366453708

Wydawnictwo: Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu

Cykl: Biblioteka Poezji Współczesnej, tom 241

Kategoria: Poezja polska

Stron: 50

dodana przez: Vernau

Autor

Aleksandra Perycz-Szczepańska Aleksandra Perycz-Szczepańska, poetka, autorka książki poetyckiej Wierszoterapia (2017), nominowanej do Nagordy im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Orfeusz”. Mieszka w Gdańsku.