Niebezpieczne wizje

Nie wątpię, że w czasach wydania oryginału ta antologia była czymś sensacyjnym i niezwykłym. Mogę więc jedynie żałować, że wtedy nie mogłem jej przeczytać. Obecnie opowiadania z tego tomu nie są niczym specjalnie oryginalnym czy niespotykanym i całość odbiera się jak dosyć przeciętną składankę, cierpiącą na typowe dla składanek przypadłości: część tekstów jest boleśnie bezsensowna, część się zdezaktualizowała, niektóre są po dziś dzień trudne do przełknięcia jak choćby słynni "Jeźdźcy purpurowej doli" Farmera, Niektóre budzą jedynie obrzydzenie. Szczęśliwie są też teksty niezwykłe i po dziś dzień zachowujące oryginalność i atrakcyjność (przedziwne opowiadanie Fritza Leibera choćby). Dzięki lekturze "Niebezpiecznych wizji" przypomniałem sobie też dlaczego Philip Dick był kiedyś moim ulubionym pisarzem SF - muszę chyba do niego wrócić. Wstępy i posłowia do każdego, nawet najkrótszego opowiadania z czasem zaczynają męczyć i zacząłem je opuszczać. Ogólna ocena nie jest więc wysoka, ale warto się z tą książką zapoznać, by zobaczyć jak budowano podstawy pod to co czym jest współczesna fantastyka. Wtedy była to z pewnością książka niezwykła i gdyby ta opinia powstała w czasach jej wydania, dałbym bez wahania 9 albo 10 gwiazdek. Książkę przeczytałem jednak dopiero teraz i mocno się namęczyłem zanim dobrnąłem do końca.

Klasyk nad klasyki w literaturze SF. Większość opowiadań to żelazne i kanoniczne pozycje w jej repertuarze. Hugo, Nebule, Bran Stokery, za nie o czymś dobitnie świadczą. Polecam.

Nędza.