Neuromancer

Wczoraj w nocy popełniłem fatalny w skutkach błąd i przypadkiem zerknąłem na początek "Neuromancera". Skończyło się na tym, że przeczytałem całość do rana (nie pamiętam, który to już raz) i dzisiaj musiała budzić mnie listonoszka, dobijając się do drzwi.
Nie ma co pisać szczegółowej opinii o książce, która od 25 (albo i więcej) lat stanowi sztandarowe dzieło cyberpunku. Zadziwiające jest to, że wizja Gibsona po tylu latach dalej nieomalże doskonale odzwierciedla kierunek w jakim zmierza rozwój technologii. Zwłaszcza jeśli popatrzymy na tłumy ludzi uzależnionych od sieci, gier i dopalaczy. Pewnych rozwiązań technologicznych nie udało się jeszcze zrealizować, ale już teraz widać, że nacisk społeczny na powstanie bezpośrednich interfejsów neuronowych będzie coraz silniejszy. Prywatne loty kosmiczne, coraz to nowe narkotyki, ataki hakerskie, wirusy militarne, badania nad sztuczną inteligencją, życie w wirtualnej rzeczywistości, czarne kliniki z powszechnymi przeszczepami, świat pełen geeków i przeróżnych subkultur zmieniających mody technologiczne co kilka-kilkanaście dni - wszystko to powstaje nieomal dokładnie zgodnie z wizją Gibsona. Co więcej, jego sposób pisania i składania tekstu z krótkich, często niekompletnych i wypełnionych slangiem zdań, nieomalże idealnie odwzorowuje kierunek rozwoju języka komunikatorów sieciowych i treści nimi przesyłanych. Język i styl powieści Gibsona kiedyś mogły sprawiać kłopoty czytelnikom swoją skrótowością i fragmentarycznością a dzisiaj ...

Historia "okaleczonego", nie mogącego wykonywać swojego zawodu kowboja Sieci, któremu tajemniczy nieznajomy składa propozycję nie do odrzucenia: przywrócenie zdrowia, powrotu na łono Ciągu w zamian za... wykonanie serii tajemniczych zadań.Wraz z Molly (ulicznym samurajem, kroczącą brzytwą w całości przystosowaną do walki) realizuje kolejne etapy skomplikowanej intrygi, starając się jednocześnie odkryć, kim jest zleceniodawcy i jaki jest cel ich działań. Po drodze poznajemy pełen narkotyków i korporacyjnych interesów świat, w którym każdy, kogo na to stać może załatwić sobie chirurgiczne wszczepy, nowe narządy lub jednego z "hodowlanych" (klonowanych) ochroniarzy. Inżynieria genetyczna, sztuczne inteligencje i rzeczywistość wirtualna są równie ważne i realne, co wszechobecna przemoc.Książka otwiera tzw. Trylogię Ciągu (dalsze jej części to Graf Zero i Mona Liza Turbo). Opisany świat z dzisiejszej perspektywy nie jest niczym nowym - widzieliśmy Matrix'a, w zasięgu ręki mamy wiele pozycji poruszającym i rozwijających taką teorie.Warto jednak zwrócić uwagę na datę wydania. Neuromancer jest pierwszą powieścią napisaną przez Williama Gibsona, uważanego za ojca cyberpunka. Nikt wcześniej nie używał takich słów jak "cyberprzestrzeń". Czytając ją, warto mieć to na uwadze.

Moje pierwsze spotkanie z CP, i to od razu z klasyką gatunku. Było trudno, bo choć to CP, to trochę przypominało mi SF, i nie bardzo mogłam się przestawić - zaakceptowanie niektórych wątków i rozwiązań fabularnych nie przychodziło łatwo. Bardzo zaimponowało mi, że książka została napisana w 1984 - czyta się ją, jakby wyszła rok temu, co moim skromnym zdaniem dowodzi geniuszu W.Gibsona, geniuszu w przewidywaniu pewnych, związanych z cybernetyką rzeczy.
Klimat książki momentami przyprawia o zawrót głowy, i ciężko wyobrazić sobie całą tą ciasnotę okablowania i skomputeryzowania w jakim przyszło żyć naszym bohaterom. Sama wizja podróżowania po cyberprzestrzeni jest bardzo kusząca, a jednocześnie przerażająca, ponieważ każda transakcja, włamanie, atak wirusowy dzieje się poza zasięgiem oczu "zwyklaka". Do tego dochodzi wizja Sztucznej Inteligencji, bardziej zaawansowanej, bo posiadającej, paradoksalnie, ludzkie odruchy.
Bardzo dobra pozycja dla osób zaczynających, jak ja, swoją przygodę z CP. Polecam!

Klasyka gatunku i jednocześnie pierwsza cyberpunkowa powieść jaka ujrzała światło dzienne. Niestety zestarzała się bardzo i jest swoistym anachronizmem w stosunku do rozwoju technologicznego i późniejszych powieści “bardziej na czasie”. Na dużą uwagę zasługuje wykreowany i spójny świat oraz świetnie opisane postacie, sama fabuła nie porywa choć rozgrywa się w tak fantastycznym świecie, że nie można przejść obok tego dzieła obojętnie.

Ta książka nie zoptymalizuje twojego biznesu, ale pokaże, w jakim kierunku idzie świat według twórcy nurtu Cyberpunk, Williama Gibsona. To właśnie on, za pośrednictwem „Neuromancera” i „Trylogii Ciągu”, spopularyzował pojęcie „cyberprzestrzeń”. Niesamowite, jak wiele z Gibsonowskiej wizji wirtualnej rzeczywistości, sztucznej inteligencji czy inżynierii genetycznej powoli zaczyna się sprawdzać.

Książka świetna i wciągająca! Powiem szczerze bo była jedną z pierwszych przeczytanych przeze mnie S-F i nie zawiodłem się......wręcz zachwyciłem!Dobrze jednak przeczytać również kolejne 2 części bo wraz z "GRAFem ZERO" i "MONALIZA TURBO" tworzą jakby trylogię!

Dosłownie połknęłam "Neuromancera", natomiast pozostałe dwie części trylogii nie są już tak fascynujące, aczkolwiek tworzą razem dość zgrabną całość.

Biblia cyberpunku. Nic dodać nic ująć. Radzę przeczytać przed oglądaniem wszystkich matriksów i mnemonicow. Raczej dla wybrednego czytelnika...

"Niebo miało barwę telewizora nastawionego na nieistniejący kanał" - Tak jak napisali przedmówcy, od tego zaczął się cyberpunk. Arcydzieło!

Cyberpunk od niej się zaczął. I cyberprzestrzeń. I matrix. Klasyk.

jam to, nie chwaląc się, wywalczył ;P

klasyka gatunku