Studia nad nazistowskim ludobójstwem stanowią dla Langa test, któremu poddaje fundamentalne dogmaty zachodniej filozofii "oświeconej", nauki społeczne, praktyki literackie i świadomość historyczną. Ta skrupulatna, wnikliwa pod względem etycznym oraz niezmiennie racjonalna analiza epistemologiczna, etyczna i estetyczna musi być brana pod uwagę przez każdego, kto podejmuje próby reprezentacji, wyjaśniania, czy interpretacji Shoah w jakimkolwiek dyskursie. Podejście Landa do tej problematyki ma bardzo niepokojące implikacje dla "normalnych" praktyk znajdujących zastosowanie we wszystkich dyscyplinach humanistycznych i społecznych. Co więcej, jego interpretacja zjawiska ludobójsta podnosi kluczowe kwestie etycznej odpowiedzialności pisarzy i poetów, którzy obierają te wydarzenia za przedmiot swojej pracy. Nie tylko bowiem poddaje on ostrej krytyce oświeceniowy ideał "obiektywizmu" w naukach humanistycznych i społecznych, ale praktycznie obala romantyczną teorię twórczej "wolności" artysty.