Krystyna czuje się wśród ludzi niepewnie. Od zawsze tak było. Nie wie, jak i o czym z nimi rozmawiać, choć od lat pracuje w telewizji. Jednak umie się kamuflować. Dla znajomych jest przebojową imprezowiczką, wygadaną i wesołą – bo wie, jak można dodać sobie odwagi. Wystarczy mały drink, może dwa. Przed szkołą, po pracy, przed randką, na imprezie. Żeby dobrze się bawić. Żeby wreszcie się nie bać. Żeby cokolwiek poczuć. Przecież wszyscy tak robią. Ale to lekarstwo działa tylko do czasu. Przed trzydziestką Krystyna decyduje się przestać. Na dobre. Wyleczyć ciało, ale przede wszystkim umysł. Brawurowy debiut Małgorzaty Halber to szczera i bezkompromisowa relacja z krainy nałogu. To opowieść o szukaniu nowej drogi i o znajdowaniu odwagi, by wreszcie być sobą.
Najgorszy człowiek na świecie
Małgorzata Halber
6.4
/10
Ocena 6.4 na 10 możliwych
Na podstawie 28 ocen kanapowiczów
Na podstawie 28 ocen kanapowiczów
/o-1318033/n/najgorszy-czlowiek-na-swiecie)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
6.4
/10
Ocena 6.4 na 10 możliwych
Na podstawie 28 ocen kanapowiczów
Na podstawie 28 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2015-01-30
ISBN: 978-83-240-2663-0, 9788324026630
Wydawnictwo: Znak
Kategoria:
Literatura faktu
Stron: 352
Autor
/cef65bbfdfc12b28b10c8bbee464b67c/n/malgorzata-halber)
Małgorzata Halber
Urodzona 2 lutego 1979 roku w Polsce
Kontrowersyjna prezenterka i dziennikarka, polska Charlotte Roche, felietonistka i rysowniczka, autorka komiksu „Bohater” i wielu interwencji internetowych. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. O sobie mówi, że najchętniej byłaby patrze...
Pozostałe książki:
/o-1318033/n/najgorszy-czlowiek-na-swiecie)
/480625f5-74de-43c6-86a7-a61005155eb5/n/ksiazka-o-milosci)
/be57026b-ce8e-4442-9c66-f65b3a3520a9/n/kolonotatnik-z-bohaterem)
/o-9788324048946/n/najgorszy-czlowiek-na-swiecie-wydanie-specjalne-z-ilustracjami-autorki)
/9bdc29e6235ae113cddd6cf801589ddb/n/halas)
Wszystkie książki Małgorzata Halber
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Wyznania uzależnionej
4.04.2021
Książki o trzeźwieniu alkoholików czytam z dużą ciekawością, bo w bolesnym procesie dochodzenia do prawdy o samych sobie, autorzy dzielą się z nami wiedzą psychologiczną nie z podręczników, ale z trzewi życia. Ta wiedza może również pomóc osobom nieuzależnionym. W tej książce autorka, pracownica warszawskich mediów, bardzo szczerze opisuje proces... Recenzja książki Najgorszy człowiek na świecie
@almos
× 15
„Najgorszy człowiek na świecie” Małgorzata Halber Wydawnictwo ZNAK
13.05.2022
- Czy możesz… podarować mi tę książkę… na zawsze…? - Zapytała Ona. - Tak oczywiście - odpowiedziałam szybko. -, Bo wiesz…ja też mam z tym problem…/skurczyła się bardzo w sobie mówiąc te słowa/ I nie wiadomo jak się zachować, co powiedzieć…a ja nic nie zauważyłam… Po książkę sięgnęłam pamiętając jej autorkę z MTV a wcześniej z programu TVP ... Recenzja książki Najgorszy człowiek na świecie
@ale.babka
× 8
Najgorszy człowiek na świecie.
31.03.2020
"Nałóg bierze się z tego, że jesteś wydrążony w środku, albo tak ci się przynajmniej wydaje. Że jest pusto i cicho, a ty jesteś zamknięty w swoim pokoju i za mało się starasz." " XX wiek był wiekiem nerwic i histerii. XXI wiek jest wiekiem depresji i nałogów. Na każdym rogu czeka na ciebie informacja o ludziach sukcesu. Kobiety o wyfotoszopowanyc... Recenzja książki Najgorszy człowiek na świecie
Książka dla każdego, niezależnie z jakimi problemami się zmaga
1.05.2021
Czy czułeś się kiedykolwiek jak najgorszy człowiek na świecie? Krystyna tak. I postanowiła opisać w czymś na kształt pamiętnika jak do tego doszło, jak próbowała sobie z tym poradzić oraz na jakie wsparcie mogła liczyć ze strony tych bliskich, ale też dalekich jej osób. To nie jest prosta książka, która ma bawić czytelnika. Pokazuje ona raczej pra... Recenzja książki Najgorszy człowiek na świecie
@natalia12329
× 3
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Właśnie skończyłam i stwierdzam, że chyba przeczytałam ją za szybko po "Informacji zwrotnej" Żulczyka, ponieważ odniosłam wrażenie, że czytam jakąś powtórkę, tylko z damskimi końcówkami. I w zasadzie zamiast jakichś głębszych, czy nawet płytszych refleksji poczułam tylko znużenie i zniechęcenie. Nic więc "mądrego" na temat tej książki nie napiszę, zwłaszcza, że jedyne co mi biega po głowie to opinia@Meszuge, z którą się całkowicie zgadzam:
"Dotąd swoje przeżycia opisywali alkoholicy i narkomani, którzy wyzwolili się z nałogu. Robili to lepiej lub gorzej, ale lektura tych książek miała zawsze pewną wartość – dawała nadzieję. Z Halber jest inaczej – domaga się wręcz współczucia, zrozumienia, przytulanek, mimo, że nadal ćpa, jak to wynika z cytatu. Coś takiego uważam za grubą nieprzyzwoitość."
"Dotąd swoje przeżycia opisywali alkoholicy i narkomani, którzy wyzwolili się z nałogu. Robili to lepiej lub gorzej, ale lektura tych książek miała zawsze pewną wartość – dawała nadzieję. Z Halber jest inaczej – domaga się wręcz współczucia, zrozumienia, przytulanek, mimo, że nadal ćpa, jak to wynika z cytatu. Coś takiego uważam za grubą nieprzyzwoitość."
× 20
| Komentarze (1)
|
link
|
Przeczytane
Najpierw cytat:
Ale w dalszym ciągu jeśli jestem zmęczona i poczuję ten zapach, to nie umiem się
powstrzymać. To nie chcę się powstrzymywać. Nie powstrzymasz mnie.
To jest prawda o tabu w tabu.
…Przeczytaj to i przytul mnie*.
Dotąd swoje przeżycia opisywali alkoholicy i narkomani, którzy wyzwolili się z nałogu. Robili to lepiej lub gorzej, ale lektura tych książek miała zawsze pewną wartość – dawała nadzieję. Z Halber jest inaczej – domaga się wręcz współczucia, zrozumienia, przytulanek, mimo, że nadal ćpa, jak to wynika z cytatu. Coś takiego uważam za grubą nieprzyzwoitość.
---
*„Najgorszy człowiek na świecie”, Małgorzata Halber, Znak strona 349.
× 5
|
link
|
Przeczytane
Nałóg to jest bardzo trudny temat…bardzo trudno o tym czytać, a co dopiero pisać i to na faktach.
Ta książka to taki rodzaj terapii, poradzenia sobie z chorobą, zmierzenie się z własnym życiem, przewartościowanie go...
Uważam, że każdy rodzic powinien tę książkę przeczytać jako lekturę obowiązkową.
Ta książka to taki rodzaj terapii, poradzenia sobie z chorobą, zmierzenie się z własnym życiem, przewartościowanie go...
Uważam, że każdy rodzic powinien tę książkę przeczytać jako lekturę obowiązkową.
× 5
|
link
|
Przeczytane
Biblioteka
Książka, w której każde słowo jest trafione i znajduje się na właściwym miejscu. Stylistycznie doskonała i do tego napisana bardzo poetyckim językiem, co, w połączeniu z tematyką, nadaje jej wyjątkowości. Porażająca i przerażająca w treści, bardzo realna, realnie bolesna. Czytanie jej naprawdę boli, a opisane w niej przyczyny nałogu wydają się naprawdę oczywiste – przecież nie da się żyć na trzeźwo. Nie przypominam sobie, bym czytała wcześniej opowieść o nałogu, gdzie byłoby to powiedziane tak jasno, bez zdziwienia – także bez zdziwienia czytelnika, który – czytając – przyjmuje to jako prawdę pewną i absolutną. A czytałam Jerzego Pilcha, na przykład.
Ktoś mógłby powiedzieć, że książka powiela pewne schematy – przysłowiowe trudne dzieciństwo, nadwrażliwość i związane z nią zagubienie emocjonalne w nastoletnim życiu i nieumiejętność odnalezienia się w dorosłości – chociaż wszyscy wokół widzą spektakularny sukces. Cóż, schemat życiowy równie dobry, jak każdy inny, by napisać niewymyśloną książkę – o życiu właśnie. Prawdziwym, niestety. Upadek, uczenie się życia na nowo, poznawanie świata na nowo, odkrywanie, robienie czegoś po raz pierwszy, upadek. I jeszcze raz – albo i nie raz. Któż z nas tego nie przeżył, niech pierwszy odstawi kieliszek. Największym odkryciem podczas lektury było dla mnie to, że historia ta składa się z wielu warstw, wśród których zmaganie się z nałogiem jest „tylko” warstwą wierzchnią.
Od "Najgorszego człowieka na świecie" nie sposób się oderwać, a...
Ktoś mógłby powiedzieć, że książka powiela pewne schematy – przysłowiowe trudne dzieciństwo, nadwrażliwość i związane z nią zagubienie emocjonalne w nastoletnim życiu i nieumiejętność odnalezienia się w dorosłości – chociaż wszyscy wokół widzą spektakularny sukces. Cóż, schemat życiowy równie dobry, jak każdy inny, by napisać niewymyśloną książkę – o życiu właśnie. Prawdziwym, niestety. Upadek, uczenie się życia na nowo, poznawanie świata na nowo, odkrywanie, robienie czegoś po raz pierwszy, upadek. I jeszcze raz – albo i nie raz. Któż z nas tego nie przeżył, niech pierwszy odstawi kieliszek. Największym odkryciem podczas lektury było dla mnie to, że historia ta składa się z wielu warstw, wśród których zmaganie się z nałogiem jest „tylko” warstwą wierzchnią.
Od "Najgorszego człowieka na świecie" nie sposób się oderwać, a...
× 2
|
link
|
@Goszka
2015-10-10
5
/10
Przeczytane
Trochę bełkot, trochę chaos. Mam nieodparte wrażenie, że Małgorzata Halber po prostu usiadła i zaczęła pisać, bez myślenia o tym, jak i co konkretnie chce przekazać. A jeśli był to celowy zabieg, to w moim odczuciu niestety nieudany. Ja rozumiem, że emocje, że brud i syf, i że kompleksy alkoholika - że to wszystko w takiej prozie być powinno i być musi. Ale jak mówi zasada stara jak świat - wszystko z umiarem. Za dużo w "Najgorszym człowieku" fragmentaryzmu, wulgaryzmów i powtórzeń, lektura po prostu męczy i daje się zapamiętać jako przykład zmarnowanego potencjału.
× 1
|
link
|
@bruxa
2016-02-12
Przeczytane
Mądra, dosadna, bolesna. Jedna z najlepszych książek jakie czytałam, bardzo bardzo poruszająca. Stawiająca pytania, na które każdy powinien odpowiedzieć sobie sam. W Polsce wszystko załatwia się 'za flaszkę' a spotyka 'na piwie' ( oczywiście uogólniam ) --- ta książka pokazuje co się dzieje później. Świetnie oddane stany emocjonalne, świetnie pokazane przemyślenia. Bardzo polecam.
× 1
|
link
|
@zooba
2019-11-27
8
/10
Przeczytane
Klub mola książkowego
Posiadam
W przypadku książek, które dotknęły mnie mocno mam problem z pisaniem opinii. Nie umiem wyrazić swoich wrażeń w spójny, uporządkowany sposób. Tak więc ostrzegam – będzie chaotycznie, choć postaram się, żeby było zrozumiale.
Po pierwsze, uważam zaliczenie tej książki do literatury pięknej za wprowadzające w błąd. Stąd tyle opinii, że to żadna literatura, jakieś wynurzenia, język kiepski, powtórzenia, wulgaryzmy i bałagan. Co więcej, akcja rozwija się wolno, jest nieliniowa i można się pogubić. Racja.
Nie czytałam jednak „Najgorszego człowieka świata” jako powieści. Dla mnie to była spowiedź i do treści tej spowiedzi się odniosę, bo to ona mnie poruszyła.
Podobno książka ta podoba się wyłącznie osobom, które same mają problem z uzależnieniem lub są nim dotknięte pośrednio, przez bliskie osoby. Moim zdaniem w Polsce większość osób należy do jednej z tych dwóch grup, tylko, że często łatwiej jest tego nie zauważać. A autorka zauważyła i o konsekwencjach tego zauważenia napisała szczerą bolesną relację.
To, że alkoholizm nie równa się budka z piwem i bezdomny śpiący w śmietniku, jest dla mnie oczywiste. Zbyt dużo znam innych przypadków. Historia Krystyny nie była zaskakująca, dziwiło mnie jedynie jej wczesne picie, jeszcze w szkole, nawet przed lekcjami. A mimo powszechności zjawiska, czuję jak stygmatyzujące jest słowo: alkoholiczka. Alkoholik to swój chłop, który w porę nie wyhamował, ale alkoholiczka? Narkomanka? Czuć ciężar ołowiany tych słów.
...
Po pierwsze, uważam zaliczenie tej książki do literatury pięknej za wprowadzające w błąd. Stąd tyle opinii, że to żadna literatura, jakieś wynurzenia, język kiepski, powtórzenia, wulgaryzmy i bałagan. Co więcej, akcja rozwija się wolno, jest nieliniowa i można się pogubić. Racja.
Nie czytałam jednak „Najgorszego człowieka świata” jako powieści. Dla mnie to była spowiedź i do treści tej spowiedzi się odniosę, bo to ona mnie poruszyła.
Podobno książka ta podoba się wyłącznie osobom, które same mają problem z uzależnieniem lub są nim dotknięte pośrednio, przez bliskie osoby. Moim zdaniem w Polsce większość osób należy do jednej z tych dwóch grup, tylko, że często łatwiej jest tego nie zauważać. A autorka zauważyła i o konsekwencjach tego zauważenia napisała szczerą bolesną relację.
To, że alkoholizm nie równa się budka z piwem i bezdomny śpiący w śmietniku, jest dla mnie oczywiste. Zbyt dużo znam innych przypadków. Historia Krystyny nie była zaskakująca, dziwiło mnie jedynie jej wczesne picie, jeszcze w szkole, nawet przed lekcjami. A mimo powszechności zjawiska, czuję jak stygmatyzujące jest słowo: alkoholiczka. Alkoholik to swój chłop, który w porę nie wyhamował, ale alkoholiczka? Narkomanka? Czuć ciężar ołowiany tych słów.
...
|
link
|
2015-03-11
Przeczytane
Trudno jest do tej książki podejść obiektywnie i potraktować ją jako 100% fikcję literacką. W końca sama Małgorzata Halber przyznała się do alkoholizmu ale z drugiej strony w pewien sposób odcina się od swojej bohaterki. Nie da się jednak nie zauważyć punktów styczny w historiach i autorki i bohaterki. Krystyna to trzydziestokilkuletnia współczesna kobieta. Ma ciekawą pracę w telewizji, chłopaka, tytuł magistra filozofii, mnóstwo znajomych i jest ... alkoholiczką i narkomanką. Cała książka to przede wszystkim jest droga do życia bez alkoholu i narkotyków. Sama narratorka nie wierzy w całkowite uzdrowienie, doskonale zdaje sobie sprawę, że przed nią jest wyboisty szlak - ma chwile zwątpienia, rezygnacji, momenty gdy wydaje się że popada z jednego nałogu w inny a także nawroty uzależnienia. Terapia oraz jej przeżycia, myśli, odczucia są brutalnie i bezpośrednio przedstawione. Nie ma tu miejsca na zabawę w ładne epitety i metafory. W tej książce boli przede wszystkim fakt, że jest boleśnie realistyczna. Nie trzeba być nawet specjalnie wnikliwym obserwatorem rzeczywistości, żeby zobaczyć, że jest to książka o naszym pokoleniu: dwudziestokilku- , trzydziestolatkach. Wszędzie można zauważyć, że nastąpiła zmiana wartości. Szalone imprezy stały się topowym tematem medialnym. Alkohol jest standardem ale nikt nie zastanawia się nad ryzykiem jakie ze sobą niesie. Bo dla tego pokolenia - alkoholik to żul leżący na ławce obok sklepu a nie kobieta czy mężczyzna w eleganckim ubraniu. Autorc...
|
link
|
@mrRosewater
2020-08-06
3
/10
Kokieteria ponad wszystko. Ot taka sobie chaotyczna opowiastka pani nadal ćpającej.
I w połowie lipca stwierdziłam, że to już musi być koniec. Jedyna poradnia, jaką
znalazłam, która mogła mi pomóc, ma w nazwie MONAR. Chodzę tam do dziś.
Ale w dalszym ciągu jeśli jestem zmęczona i poczuję ten zapach, to nie umiem się
powstrzymać. To nie chcę się powstrzymywać. Nie powstrzymasz mnie.
To jest prawda o tabu w tabu.
* * *
Przeczytaj to i przytul mnie.
---
"Najgorszy człowiek na świecie" - Małgorzata Halber, strona 349, Wydawnictwo: ZNAK, Data wydania/premiery: 2014-12-08, Numer ISBN: 978-83-240-2663-0.
---
"Najgorszy człowiek na świecie" - Małgorzata Halber, strona 349, Wydawnictwo: ZNAK, Data wydania/premiery: 2014-12-08, Numer ISBN: 978-83-240-2663-0.
|
link
|
2015-08-30
Przeczytane
książka idealna. dla osób uzależnionych. byłych uzależnionych. w trakcie uzależnienia. idealna książka w idealnym czaseie. i odpowiedź na pytanie: jak żyć? polecam bardzo. i tym siedzącym w tym i tym z zewnątrz by otworzyli oczy i umysł, bo na pewno znają kogoś uzależnionego, a może nawet maja taką blizką osobę i niebardzo ją rozumieją...
|
link
|
@Anuszka
2015-03-31
Przeczytane
Po przeczytaniu tej książki mam wrażenie, że głównym problemem bohaterki jest chroniczna depresja. To z niej biorą się wszystkie uzależnienia, z którymi kobieta nie może sobie poradzić - alkoholizm, narkomania i niestety nienazwane wprost, zaburzenie odżywiania.
|
link
|
Przeczytane
@Jaksieczyta
2022-01-23
7
/10
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
ebook
wspomnienia/dzienniki/listy
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“Mieliśmy wszyscy modne ciuchy i byliśmy mistrzami ciętej riposty, ale nigdy nie rozmawialiśmy naprawdę.”
/cef65bbfdfc12b28b10c8bbee464b67c/n/malgorzata-halber "Małgorzata Halber")
“I w połowie lipca stwierdziłam, że to już musi być koniec. Jedyna poradnia, jaką
znalazłam, która mogła mi pomóc, ma w nazwie MONAR. Chodzę tam do dziś.
Ale w dalszym ciągu jeśli jestem zmęczona i poczuję ten zapach, to nie umiem się
powstrzymać. To nie chcę się powstrzymywać. Nie powstrzymasz mnie.
To jest prawda o tabu w tabu. * * *
Przeczytaj to i przytul mnie.”
