Nad rzeką wspomnień

Zaczynamy sezon jesienny. Moja pierwsza książka przeczytana w całości pod kocykiem i z gorącą herbatką. Powinna być wyjątkowa. I była, ale do pewnego momentu.

Od jakiegoś czasu bardzo dobrze czyta mi się powieści obyczajowe, których akcja dzieje się w nieznanych mi wcześniej polskich małych miejscowościach. Tutaj historia odbywa się w Świerżach, tuż przy ukraińskiej granicy.

Daria otrzymuje propozycję napisania biografii bogatego biznesmena. W tym celu opuszcza swój dom i przenosi się na czas ukończenia książki do dworku Puchacza i jego żony. Media od wielu lat były zainteresowane życiem mężczyzny, ale ten udzielił tylko jednego wywiadu i to matce dziewczyny.
Darię poznajemy jako młodą kobietę po przejściach i trudnym dzieciństwie.

To wszystko brzmiało bardzo intrygująco. Z zapartym tchem czytałam o losach dziewczyny. Byłam ciekawa, jakie tajemnice kryją się w Świerżach, co się stało z matką Darii, kim tak naprawdę jest Oleksandr, co ukrywają Puchaczowie, dlaczego doszło do rozstania z Konradem i jak Daria odnalazła się nad morzem.
Chwilami nawet czułam napięcie, myślałam, że zaraz się coś wydarzy, coś wyjaśni.

I w tym momencie nastąpiło rozczarowanie. Nie uzyskałam odpowiedzi na wszystkie moje pytania. Miałam wrażenie, że niektóre wątki zostały mocno pominięte. W ciągu ostatnich 50 stron wydarzyło się więcej niż przez 300 wcześniejszych. Odebrałam to, jakby nie było pomysłu na zakończenie tej historii, dlatego wszystkie ...