Dom, w którym zamieszkała miłość

,,Patrz, Iruś, jak to jest. Mamy tylko jedno serce, a kochamy tyle ludzi?"

,,Oboje mieli na sobie ciepłe kurtki, ale mimo to poczuli ten odizolowany materiałem dotyk. Takie przyciągnięcie i odbicie się od siebie. Nieplanowana bliskość."

,,Idź za nimi, one cię kochają. Nie mogę cię im odebrać."

Tak naprawdę moja recenzja mogła by składać się tylko z samych cytatów. Tu jest tyle pięknych chwil, które już więcej się nie powtórzą. Postacie tracą swoich bliskich kawałek po kawałku każdego dnia. Widzą jak życie ich ukochanej osoby gaśnie i nic nie mogą z tym zrobić. Dzień za dniem przypomina walkę z bólem, którą się przegrywa. Pojawia się tu również nowa miłość, wpierw ta rodzicielska. Mężczyzna nie wiedział, że ma dziecko, gdyż kobieta ukryła przed nim swoją ciążę. Teraz po upływie czasu on chciałby być częścią ich życia, lecz na karty książki wchodzi jego druga miłość. To praca, którą uwielbia, ale gdzieś tam przejawia się ucieczka. Czy możliwe jest, by bać się kogoś tak bardzo, że praca jest dla niego lekarstwem? Mamy też wątek niespodziewanej miłości, która pojawia się w najmniej odpowiednim momencie i zaskakuje bohaterów, niczym burza śnieżna w lecie. Tak naprawdę każda postać poszukuje tutaj swojego domu, ale nie dosłownie. Mają miejsca w których mieszkają, do których powracają i które są ich własnością. Tylko brakuje w nich kogoś, kto by na nich czekał. Niekiedy nie chcą się przyznać przed tym, że czują się samotni, gdyż to by oznaczało, że ko...

„Dom, w którym zamieszkała miłość” to ostatnia część cyklu nadmorskiego. Autorka przepięknie oddała tutaj klimat nadmorskiej miejscowości oraz rolę Bałtyku w życiu bohaterów. Pani Monika posiada również niezwykły dar czarowania słowem pisanym. Pomimo, że akcja książki biegnie leniwie, dałam się porwać jej klimatowi.

„Dom, w którym zamieszkała miłość” to opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi. Jest ona bardzo refleksyjna. Czytając nie jeden raz zatrzymałam się i zastanawiam się zarówno nad tym co właśnie przeczytałam, jak i nad własnym życiem. Opowieść jest o Maksie, który przez całe życie gdy pojawią się mniejsze lub większe problemy ucieka od nich. W końcu po latach spędzonych w samotności na Islandii, powraca do domu. Jednak ten powrót nie jest taki jaki myślał. Przez lata wszystko zmieniło się. Stoi przed wyborem czy zaakceptować to co jest, czy nadal szukać swojego miejsca. Co wybierze Maks? Przekonacie się sami.

Książka porwała mnie od pierwszych stron. Czas spędzony z nią był dla mnie bardzo miło spędzonym czasem. Uwielbiam książki, które oprócz emocji dają wiele do myślenia i zostają z nami na dłużej. Tak właśnie jest tutaj. Czytając nie można zadać sobie pytania czym tak naprawdę jest miłość i ile jesteśmy w stanie poświęcić dla niej.

Jeśli również lubicie refleksyjne opowieści to bardzo polecam „Dom, w którym zamieszkała miłość”.

Jedno serce jest w stanie pokochać wielu ludzi i nie ma znaczenia jak długo trwa ten stan.
Maks po wieloletniej pracy na Islandii wraca w rodzinne strony do niewielkiej miejscowości Dąbki.
Dekada którą spędził z dala od ojczyzny zmieniła jednak wszystko co mężczyzna znał.
Przede wszystkim zaś został ojcem kilkuletniej dziewczynki i choć w żadnej mierze się tego nie spodziewał chce stanąć na wysokości zadania i być obecnym w życiu Łucji.
Aby tak się stało musi jednak przekonać Irenę, co wcale nie będzie prostym zadaniem.
Czy mu się uda?
Co jeszcze czeka bohaterów?
O tym musicie się przekonać sięgając po książkę.
To była przepiękna, niezwykle refleksyjna historia.
Przepełniona bólem, stratą, szarą codziennością, walką o lepsze jutro..
To opowieść o tym, że dom to nie cztery ściany, budynek i pokoje, lecz przede wszystkim ludzie, którzy sprawiają ,że życie staje się czymś pięknym i wartościowym.
Styl autorki cechuje lekkość i płynność, co sprawia, że lekturę dosłownie się pochłania, lecz to co przebija z każdej przeczytanej strony to przede wszystkim ogromna wrażliwość i empatia, co pozwala w pełni przeniknąć do kreowanego przez panią Monikę świata.
Jestem wprost urzeczona i serdecznie polecam tę literacką perełkę.💙🤍

To historia miłości daleka od banalności, rozgrywająca się na tle Bałtyku, który współgra z emocjami bohaterów

Maks wrócił z Islandii do rodzinnej nadmorskiej wioski. Ma tam wiele wspomnień, które teraz do niego wracają.

Dawne przyjaźnie, decyzje, wydarzenia... Aby w pełni moc cieszyć się tym co jest teraz trzeba najbardziej pogodzić się z przeszłością i zamknąć do niej drzwi. A nie jest to wcale takie proste zadanie, jak mogłoby się to wydawać.

To wielowątkowa, złożona książka. Obejmie takie teksty jak poszukiwanie swojego miejsca na świecie, dojrzewanie, akceptacja przeszłości. Nie brakuje tu uczuć, ludzkich rozterek.

Ciekawa i zaskakująca.