Na rozkaz miłości

Z twórczością Karen Witemeyer w przekładzie pani Magdaleny Peterson spotykam się po raz drugi, i po raz drugi jestem zauroczona stylem zarówno autorki jak i tłumaczki.
Dziś pora opowiedzieć o romansie historycznym osadzonym w XIX wieku gdzieś w środkowym Teksasie. Chciałabym jednak zaznaczyć, że nie jest to jednak byle jaki romans gdzie wszystko toczy się według ściśle określonego, znanego wszystkim schematu. Jest to opowieść niezwykle porywająca i emocjonująca, zaskakująca, przepełniona akcją, krwawymi walkami, potrafi rozbawić, ale i poruszyć ukryte głęboko w sercu struny.
Jest to opowieść o tym, że rodzina zawsze powinna się trzymać razem, o spełnieniu marzeń w świecie nieprzychylnym kobiecie, walce z demonami przeszłości, jest to także opowieść o głęboko zakorzenionej wierze, zaufaniu i tym, że prawdziwa miłość i człowiek, który jest nam pisany, zawsze nas odnajdzie.
Okryta tajemnicą i niejedną intrygą historia młodej lekarki i czterech konnych jeźdźców, otwiera nowy cykl i porywa czytelnika w szalony okres minionego wieku, i świat, który znamy ze starych telewizyjnych westernów, świat gdzie honor jest ważniejszy niż życie, gdzie zemsta jest najwyższym zadośćuczynieniem straty.
Autorka genialnie oddaje klimat tego okresu, barwne i działające na wyobraźnię opisy przywołują filmowe westerny, gdzie akcja nie zwalnia nawet na moment, wywołuje skrajne emocje, dosadnie zaznacza, kto tu jest dobry, a kto nie.
Bohaterowie są niezwykle autentyczni, obdarze...

„Na rozkaz miłości” to powieść z gatunku literatury obyczajowej, osadzona u schyłku XIX wieku. Akcja rozgrywa się w Teksasie, na Dzikim Zachodzie, a więc w świecie potyczek kowbojskich. Matthew Hanger, będący kapitanem popularnych w stanie Jeźdźców Hangera, po jednej z bitew zawozi swojego towarzyszy do lecznicy. Mężczyzna nie spodziewał się, iż nie znajdzie tam medyka płci męskiej, ale młodą i piękną panią doktor – Josephine Burkett. W ówczesnych czasach, kobieta lekarz była postrzegana jako coś zupełnie nie na miejscu, jednak Jeźdźcy Hangera parokrotnie przekonali się o tym, że Jo zna się na rzeczy i jej wiedza jest ponadprzeciętna. Matthew nie mógł przestać przyglądać się pani doktor, a oprócz jej medycznego talentu zaczął podziwiać także jej urodę i elokwencję. Gdy brat Josephine wpada w tarapaty, a sympatyczna pani doktor postanawia poprosić o pomoc Jeźdźców Hangera, zauroczony Matt nie potrafi jej odmówić.

Autorka stworzyła charakternych bohaterów, zwłaszcza postać Josephine Burkett, młodej, lecz ambitnej pani doktor, potrafiącej postawić na swoim. Mimo panujących przekonań, iż miejsce kobiety jest w domu, przy dzieciach i mężu, Jo postanowiła wykształcić się i otworzyć własną praktykę lekarską. Początkowo była na językach wszystkich, lecz udało jej się zjednać własnych pacjentów, którzy uwierzyli, iż kobieta może być tak samo dobrym, jak nie lepszym lekarzem niż mężczyzna.

„Na rozkaz miłości” to opowieść o odwadze, boh...

„Na rozkaz miłości” przenosi nas do schyłku XIX wieku, gdzie kobiety w kitlu lekarskim były rzadkością. Jakież było zaskoczenie kapitana Matthew Hangera, gdy ze swoim rannym człowiekiem podjechał pod miejsce wskazane przez miejscowego, krzyknął „Doktorze Joe!” A jego oczom ukazała się kobieta: młodsza od niego, sarkastyczna, piękna, przeciwniczka wojny. Josephine szybko zyska zaufanie rozstawionego jeźdźca, od pierwszych chwil będzie dobrze czuła się w jego towarzystwie, doceni jego szacunek wobec siebie. Czas trwania ich znajomosci będzie jednak ograniczony: jeźdźcy po tygodniu mają opuścić mieścinę, a ona zostanie tam, by dalej pełnić swoją funkcję.

Los będzie jednak przewrotny, postawi Josie pod ścianą, a jedyną osobą, która będzie w stanie jej pomoc będzie Matthew i jego drużyna.

Klimat Teksasu, pościgi konne, nierozerwalne przyjaźnie, niebezpieczeństwo czmychające na każdym kroku, romans między dwójką osób mających całkiem inne podejście do życia: ona przysięgała je ratować, on niejednokrotnie je odebrał. To wszystko i wiele, wiele więcej oferuje nam „Na rozkaz miłości”. Prolog jest straszny, podczas czytania drugi raz po prostu go ominęłam, jednak dalsze strony są idealnie wywarzone. Autorka trzyma nas w napięciu, ma bardzo plastyczny styl pisania: czułam się, jakbym ruszała w pościg razem z bohaterami, odczuwałam ich emocje, nieustannie towarzyszyło mi napięcie. Niejednokrotnie bałam się o czwórkę mężczyzn i kobietę, zasta...