Na cienkim lodzie

Uwielbiam tą książkę. Duet Holly i Archie był niesamowity i dał mi wspaniałą lekturę w sobotni dzień. Zwierzęta znajdujące się w schronisku o wdzięcznej nazwie "Kłaczek" zdobyły moje serce. Podobało mi się także to, że wątek enemies to lovers nie wziął się znikąd, a wątpliwości Holly były wręcz namacalne. Chętnie poznam inne podobne do tego tytuły. Czytajcie tą książkę bo jest tego warta. Swoją drogą audiobook też był niezły.

Urocza komedia romantyczna, która rozgrzeje Was w chłodne, zimowe wieczory? Książka pełna zwierzaków, których merdające ogonki roztopią Wasze serca? Historia, która sprawi, że wykupicie z najbliższego sklepu cały zapas ciasteczek oreo?

Tak, to właśnie “Na cienkim lodzie”!

Ja wiem, że to zabrzmi bardzo “instagramowo”… ale nie da się ukryć, że ta książka otula niczym kocyk! Gdy tylko ją otworzycie, zapomnicie o całym świecie - ze mną tak było! Wsiąknęłam w tę historię i za żadne skarby nie chciałam się od niej odrywać.

Archie i Holly są jak ogień i woda, ale to sprawia, że ich relacja jest jeszcze bardziej ekscytująca. Pokochałam tę małą, rudą Wiewiórkę, która uwielbia koty i najchętniej przesiedziałaby cały dzień z nosem w książce. Równie mocno pokochałam sarkastycznego i złośliwego hokeistę, który dla szczeniaczków (i pewnego rudzielca) mógłby dać się pokroić.

Gdybym miała polecić jedną książkę, którą można określić jako “idealny na zimę comfort book”, bez wahania wskazałabym właśnie “Na cienkim lodzie”. To taka książka, którą aż chce się czytać pod kocykiem, z kubkiem gorącego kakao i przytulaśnym zwierzakiem na kolanach <3

Dla mnie ta książka to ideał. Uwielbiam i polecam.

„Na cienkim lodzie” M.B. Mann to kolejny debiut literacki, który czekał na mojej liście do przeczytania! I przy okazji wyjazdu na Targi Książki w Krakowie wreszcie doczekał się na swoją kolej!

Część z was, która czytała moje wcześniejsze recenzje, doskonale wie, że uwielbiam debiuty literackie. Odkrywanie nowych autorów i zapoznawanie się z ich pisarskim początkiem daje mi ogromną satysfakcję, dlatego zawsze chętnie po nie sięgam. Czy zatem pierwsza wydana historia stworzona przez M.B. Mann przypadła mi do gustu? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Głównym bohaterem historii jest Archie Denly — znany hokeista, który po słabszym sezonie został wypożyczony do jednej z gorszych drużyn. Niestety jego początki w nowym mieście nie należą do najlepszych. Pewnego wieczoru mężczyzna, będąc pod wpływem alkoholu, powoduje wypadek samochodowy, w którym na szczęście nikt nie ucierpiał. W ramach kary mężczyzna musi odpracować 300 godzin w lokalnym schronisku dla zwierząt. Czy zawodowy sportowiec poradzi sobie z tym zadaniem?

Jedno jest pewne, mężczyzna nie spodziewa się, że jedną z wolontariuszek jest jego znajoma z dzieciństwa — siostra najlepszego przyjaciela — Holly Hegan. Chociaż mogłoby się wydawać, że dzięki temu Archie będzie miał taryfę ulgową, mężczyzna nie wie, że Holly od wielu lat szukała sposobu, aby zemścić się na hokeiście za to, co ten zrobił jej bratu. Czy dziewczyna uprzykrzy mu pobyt w schronisku? Tego dowiecie się, sięgając po „Na cienkim lodzie”...

Holly od zawsze nie znosiła Archiego, który niepostrzeżenie wkradł się w łaski jej ukochanego brata. Teraz będąc dorosłą kobietą nadal go nienawidzi. Pracuje w wydawnictwie, co było pracą jej marzeń, ale pomaga również w schronisku jako wolontariuszka. Na jej drodze znowu pojawia się Archie Denley, wielką gwiazda hokeja. Zostaje jej podopiecznym, a Holly zrobi wiele by mu się odwdzięczyć za przeszłość. W końcu zemsta najlepiej smakuje na zimno😈.

Archie od małego marzył by grać zawodowo w hokej i udało mu się spełnić to marzenie, tylko jakim kosztem. Stracił najlepszego przyjaciela i wiedzie puste życie pełne blichtru. Czuje się już tym wszystkim zmęczony i wypalony. Jeden głupi błąd i zostaje skazany na pracę społeczne w schronisku. Zupełnie nie spodziewał się, że spotka tam Holly. Czy pan gwiazdor odnajdzie się w nowej sytuacji?

Muszę przyznać, że ta książka zapowiadała się genialnie. Wspólna przeszłość, wcale nie taka różowa, jak by się mogło wydawać. Holly nadal trzyma urazę i zrobi wszytsko, by Archie to odczuł. Jak dla mnie była ona strasznie uparta, czasami wręcz głupio. Liczyłam na relacje hate-love, a dostałam hate w wersji jednostronnej. Archie to taki typ, który uważa, że wszystko załatwi pięknym uśmiechem, ale tym razem to nie wyjdzie. Będzie musiał pogodzić pracę w schronisku i treningi. Lubiłam ich jak darli ze sobą koty, za to, zupełnie nie czuje momentu kiedy to się zmieniło. Jakoś to do mnie nie przemawia🤷‍♀️. Strasznie ciekawiła mnie ic...