Mroki Łowisk. Tom 2

Tak naprawdę to nie doczytałam. Zmogło mnie po ponad 150 stronach i stwierdziłam że szkoda mi już czasu i nerwów. Bo ileż nerwów napsuła mi Majka swoim niezdecydowaniem a Pawełek krętactwami to tylko ja wiem.
Ona - chce ale się boi, nie wierzy ale chce wierzyć, czeka ale romansuje, li.to.ści!
On - psychopata. Serio, jak można tak się zachowywać... I jeszcze mówi że ją kocha a jednym tekstem posłanym o swojej dziewczynie do swojego brata zadał kłam miłości.
W zasadzie to po tym tekście miałam ochotę już odłożyć ale jeszcze walczyłam. Bo jedynym jasnym punktem jest Robert czyli ten trzeci. Jedynym powodem dla którego ciągnęłam była nadzieja że Majka zostawi tego idiotę Pawła i zwiąże się z jego bratem.
Ale ona jak uparta koza miała ciągle tego tajemniczego mrocznego w głowie...

Wiem że teraz moda na 'łobuz kocha najmocniej' ale do mnie to nie przemawia. 26 lat a normalnie czuję jak się starzeję. Wolę tych statecznych stabilnych, może początkowo brykajacych ale stabilizujących. Czyli w tym wypadku - Roberta.
I nie wytrzymam czekać jeszcze tylu stron by sie upewnić że Majka wybierze własciwie. Bo naprawde z Pawłem to by była orka na ugorze.

Może wrócę kiedyś do tej książki, wtedy zrobię aktualizację opinii. Na razie wygląda to... słabo.