Mózg Kennedy'ego

"Katastrofa nadeszła jesienią i dopadła Louise Cantor bez jakiejkolwiek zapowiedzi."

Późna książka Mankella (2004) z wyraźnie zarysowanymi problemami społecznymi, jakimi są: chciwość i nieetyczność wielkich korporacji ("w branży farmaceutycznej zwyciężyła chciwość, a ponieważ strumieniom dolarów pozwala się płynąć jak chcą, chciwość przejmuje hegemonię nad światem", s.286), dzika eksploatacja zasobów materialnych i ludzkich w biednych krajach (nie tylko) Afryki, eksperymenty na zwierzętach i ludziach (epidemia HIV - "nikt mnie nie przekona, że wirusy HIV nie powstały w tajnych laboratoriach", s.215), znieczulica obywateli państw rozwiniętych wobec losu Trzeciego Świata oraz korupcja instytucji międzynarodowych (w tym organizacji pomocowych), przekonanie bogatych i ludzi u władzy, że stoją ponad prawem.

Nie jest to już właściwie kryminał, co książce wychodzi na dobre, i mimo że powieść ma aż nadto wyraźną tezę, nie szkodzi jej to, a to głównie dzięki fantastycznie prowadzonej narracji. Mankell umie pisać tak, by zostawiać miejsca dla wyobraźni czytelnika, nie śpieszy się, wykorzystuje sny, obrazy, naturę ("Z odłamków natury można zbudować każdy krajobraz", s.225). To już nie jest tylko akcja, sensacja czy rozrywka. Zresztą - przyzwyczaił nas do tego już w cyklu z Wallanderem. Nie zaliczam tej książki w swej klasyfikacji do rozrywki (tu zyskałaby więcej gwiazdek), lecz do powieści.

Na główną bohaterkę wybiera kobietę-archeologa, co ma podwójne znaczen...

jest to moje pierwsze spotkanie z tym autorem i zaczęłam od specyficznej pozycji, nie jest to raczej kryminał, z których Mankell słynie, powieść dłuży się i stawia nam wiele pytań na które nie dostajemy żadnej odpowiedzi albo odpowiedź jest po prostu niezadowalająca, pomysł na fabułę w sumie mi się podobał, ale moim zdaniem nie był w pełni wykorzystany, a otwarte zakończenie nie uratowało książki

szansę pisarzowi zapewne jeszcze dam, nie przekreślam go całkowici

To nie pierwsza powieść tego autora, którą przeczytałam, niestety nie przypadła mi do gustu. Nie jest to kryminał, choć takie sprawia wrażenie po pierwszych stronach, bardziej powieść obyczajowa. Niestety mimo, że temat ciekawy, nie chwyta za serce. Złe wrażenie dopełnia styl pisarza, narracja dla mnie dziwna, krótkie urywane epizody.

Kolejna ciekawa książka mistrza szwedzkiego kryminału. Tym razem o zachłanności koncernów farmaceutycznych. Dobrze się czyta.