Opinia na temat książki Mosty na Wiśle

"Za­pło­nę­ło pie­kło jego umy­słu. Czara roz­pa­czy i cha­osu się prze­la­ła..."

Mosty na Wiśle, milczący świadek „ludzkiego upadku”, skąpane w świetle nadziei, deszczu wspomnień oraz głębi okrucieństwa i mroku. Łącznik pomiędzy przeszłością a przyszłością.

Kraków, 1939. Wojenna rzeczywistość obdziera Hanię z marzeń, rozdziela z bliskimi, pozostawiając jedynie strach i zgliszcza.

Kraków, 1993. Sprawa morderstw niemieckich turystów, których ciała odnaleziono pod krakowskimi mostami, łączona jest z niedawnymi derbami. Prowadzący śledztwo, Walenty Cichocki, przeczuwa, że sytuacja jest znacznie bardziej skomplikowana, niż się wydaje.

Dwie przestrzenie czasowe, które wzajemnie się przenikają, tworzą wciągający i poruszający obraz. Z jednej strony ze ściśniętym sercem obserwowałam wojenny koszmar z perspektywy młodej dziewczyny, której życie z dnia na dzień stało się walką o przetrwanie. Urzeczywistnieniem najgorszych koszmarów. Przymusowa praca w niemieckim magazynie przybliża nam realia krakowskiego getta, a także druzgoczące okrucieństwo wojny. Rozdziały te są tym bardziej poruszające, ponieważ zainspirowane zostały wspomnieniami babci autorki. Zawierają także szereg prawdziwych postaci oraz wydarzeń, w tym okupację Krakowa, postać kanibala Franza Thama oraz wątek grabieży polskich dzieł sztuki przez nazistów. Z drugiej strony akcja skupia się na kryminalnej zagadce i prowadzącym dochodzenie Walentym Cichockim, który "widział i rozumiał więcej niż jego koledzy”. Obserwujemy trudne zmagania ze śledztwem, ale także fobią i lękami, z którymi mierzy się każdego dnia. W tle możemy dostrzec fanatyzm kibiców rywalizujących ze sobą zespołów Cracovii i Wisły. Środowiska przedstawionego w sposób jednoznaczny, ale bez nadmiernego przerysowania. Autorka ukazuje niszczycielskie brzemię przeszłości, które przygniata, pozostawiając trwałe rysy na duszy.

To jeden z najlepszych kryminałów, jaki miałam okazję przeczytać w tym roku. Warty każdej minuty.