Opinia na temat książki Mosty na Wiśle

Z autorką jest mi ewidentnie nie po drodze. Nie nadajemy na tych samych falach. Nie przypadła mi do gustu poprzednio czytana książka i nie kupiła mnie najnowszą. Jesteśmy na kursie kolizyjnym na linii autor — czytelnik. Powieść napisana jest ładną, poprawną stylistką, ale zupełnie nieprzyciągającą mojej uwagi. Czasy wojny, choć nie lubię jej łączenia z teraźniejszością, przykuwały zainteresowanie. Policyjne śledztwo prowadzone w 1993 w ogóle mnie nie zaangażowało. Niewiele wyłapałam z historii, rozwiązanie mnie nie interesowało. Książka mnie nudziła i zmęczyła.
Prócz tego brakowało mi opisów Krakowa, zarówno tego w czasach II WŚ, jak i tego z lat dziewięćdziesiątych. Autorka nie pochyliła się nad architekturą, klimatem miasta, a w to miejsce wstawiła opisy prozy życia bohaterów, mieszkania itp. Naturalny potencjał wyglądu Krakowa nie został wykorzystany. Zdawkowe rzucenie nazwą własną może coś mówić jedynie rodowitemu Krakusowi. Mnie opis, że ktoś wskazał w stronę ulicy Floriańskiej, mówi tyle, co nic.
"Wa­len­ty spoj­rzał w stro­nę Pod­gó­rza." - początek i koniec opisu.

Kolejnym elementem, który mnie, jako czytelnika, rozczarował to wykorzystanie historycznych postaci "Rzeźnika z Krakowa" Franza Tham'a i jego kochanki Marii Motak. Autorka przyznała, że ich historia została zmieniona na potrzebny fabuły. Przerażająca historia była mdła i płaska.

Mnie ta powieść się nie podobała, ale polecam wyrobić sobie własne zdanie.