Morelowa księgarnia

Po śmierci ojca życie Marii i dziewięcioletniego Mychajła zmienia się całkowicie. Bieda i brak stateczności zmusza kobietę do podjęcia najtrudniejszej decyzji na jaką może się zdecydować. Za namową krewnych postanawia podjąć się pracy, jednak musi zostawić na wychowaniu swojego syna.
Poczatkowo chłopiec nie może się odnaleźć w nowym miejscu, z czasem zaczyna się przyzwyczajać do nowych okoliczności, a smutek zaczyna zanikać..

"Okazuje się, że litery nie są tak po prostu rozsypane na kartkach. Są jak szyfr w najciekawszej grze ulicznej: cały czas odkrywasz takie zachwycające przygody, że nawet trudno to sobie wyobrazić!"

Przez dwa dni niesamowicie zżyłam się z Mychajłem Faryniakiem i jego przyjaciółmi. Przeżywałam z nimi każde wesołe i smutne momenty.

Czasy dorastania nie zawsze okazują się dobre, niektóre dzieci już na starcie mają lekcję od życia, ucząc i hartując do dorosłości.

Historia ukazana w powieści #morelowaksięgarnia zawiera w sobie obraz surowego dzieciństwa, dorastania, rozłąki, siły przyjaźni oraz całej palety uczuć. Oddanie najbliższym i zapewnienie chronienia ma tutaj szczególne znaczenie.
Daje do myślenia i poruszy nasze emocje, a melancholia jaka ma miejsce w tej powieści i postrzeganie sytuacji oczami dziecka przedstawia zupełnie inne odczucia.

Samo zakończenie mnie zaskoczyło, a historia pomimo fikcji literackiej oddaje obraz trudnego międzywojennego społeczeństwa.

Oresta Osijczuk "Morelowa księgarnia", przełożył Bohdan Zadura,

Dziewięcioletni Miśko Faryniak, którego pewnego dnia matka będzie zmuszona oddać na wychowanie krewnym jej zmarłego męża czyli wiecznie krzątającej się po domu ciotce i wujkowi księgarzowi, nigdy nie mógłby się spodziewać, że za kilkadziesiąt lat jego historia każe wyruszyć noszącemu to samo imię i nazwisko Miychajło Faryniakowi w przynoszącą wiele zaskoczeń podróż do przeszłości.

Chociaż autorka już od samego początku ukazuje nam dwóch sylwetki dwóch Faryniaków, to na otrzymujemy głównie możliwość bliższego poznania historii młodszego chłopca, w cieniu którego przez bardzo długi czas pozostaje starszy, mocno tajemniczy mężczyzna. Im więcej dowiadywałam się o kolejnych wydarzeniach budujących dzieciństwo Miśka, tym bardziej zastanawiało mnie, jaką tajemnicę skrywa przede mną Oresta Osijczuk, która w dodatku (co jeszcze bardziej mnie intrygowało) dość długo nie ujawnia również ram czasowych opowiadanej historii, dając osobom czytających tę powieść puszczenia trochę wodzy wyobraźni.

I to jest właśnie fajne, bo otworzywszy drzwi do świata Miśka i jego przyjaciół, mamy możliwość stać się współuczestnikami wydarzeń widzianych oczami dziecka, wkraczamy do świata, który powinien być prosty i szczęśliwy, a zaczyna piętrzyć przeszkody. Do krainy dziecięcych marzeń. Wypełnionej zapachem dojrzewających moreli, gotującego się rosołu czy wreszcie aromatem kromki trzymanego w ręku świeżego chleb...

Dzisiaj chciałabym Wam opowiedzieć o pewnym chłopcu, który nosił imię Mychajło…
Patrząc na okładkę książki, w której została zawarta historia tego urwisa można pomyśleć, że miał piękne, kolorowe życie pełne słodyczy, ale czy tak było naprawdę? Co kryje się za gałęziami moreli i słońcem, które biją ciepłem, przecież to symbolizuje kolor pomarańczowy… ciepło, bezpieczeństwo, energię.

W wieku dziewięciu lat chłopiec trafił do swojego wujostwa.Jego mama musiała go tam zostawić, ze względu na wyjazd w celach zarobkowych… Chłopiec od pierwszych chwil bardzo tęsknił za rodzicielką, a listy, które czasem od niej dostawał, wcale tej tęsknoty nie zmniejszały, wręcz przeciwnie…
Mychajło mimo wszystko próbował wpasować się w nowe otoczenie, nauczyć się żyć w nowym miejscu, choć ciotka nie okazywała mu pełnego wsparcia, nie była zadowolona z faktu, iż w jej domu pojawił się młodzieniec, którego trzeba wychować i utrzymać. Mimo to chłopak zyskał przyjaciół i spokój ducha, choć na chwilę, bo nic nie trwa wiecznie…
Każdy z nas powinien odczuwać równowagę, radość, ukojenie, a on… miał rozdarte serce, nie tylko po stracie mamy, w końcu prawie się do niego nie odzywała… stracił również innych bliskich…

Z każdą kolejną stroną Mychajło dorasta, a czytelnik poznaje jego problemy, to z czym musi się mierzyć i jak to wszystko na niego wpływa. Tu smutek przelewa się między zdaniami. Choć nie płakałam, to czułam melancholię, momentami rozgoryczenie i rozżalenie, bo d...

Historia pachnąca książkami, morelami i dzieciństwem.

Po pierwszych dziewięciu latach życia, spędzonych w biedzie, ale przy akompaniamencie ciepłych uścisków matki i jej uroczych opowieściom, mały Mychajło trafia do rodziny zupełnie obcych sobie osób. Mimo że to jego krewni – wujek Stefan, właściciel księgarni, i ciocia Kasia, chłopak z początku traktuje ich z dystansem.

Tak właśnie zaczyna się historia chłopca Michajła Faryniaka, który żył na początku XX wieku. A jego historia zaskakująco krzyżuje się z historią jego imiennika żyjącego w naszych czasach.

To ciepła i wzruszająca opowieść o dzieciństwie, oddanej przyjaźni i miłości, jaką mogą mieć tylko dzieci. Opowieść o tym, jak nieznajomi stają się sobie bliscy dzięki miłości. O tym, że każda rodzina ma swoje bolesne tajemnice i przeszłość, którą trzeba odkupić. To historia pełna ukrytych i wyraźnych znaczeń.

Napisana pięknym językiem, który porywa czytelnika i nie pozwala odłożyć książki na później. Postacie są barwne i bardzo ciekawe – zarówno ludzie, jak i, co zaskakujące, zwierzęta. Autorka ma niesamowity dar tworzenia swoich bohaterów. Stają się dla czytelnika kimś ważnym, kimś, kogo chcemy utulić w trudnych chwilach, jak również odczuwać radość w ich szczęśliwych momentach.

Opowieść czyta się bardzo lekko. Jest w niej miejsce zarówno na uśmiech, jak i smutek. Naturalnie wkomponowuje si...

Dziewięcioletni Mychajło po śmierci ojca razem z matką, Marią tuła się po obskurnych miejscach i mimo że kobieta stara się osłodzić chłopcu życie pięknymi historiami, to rzeczywistość jest brutalna. Maria dostaje w końcu pracę w bogatym dworze, jednak nie może tam zabrać syna. Chłopiec trafia pod skrzydła surowej ciotki Kasi i wujka Stefana. Mimo trudnych początków i tęsknoty za matką Mychajło jest szczęśliwy. Radość odnajduje dzięki swoim przyjaciołom: Romkowi, Irence i Feci, dwóm wilkom, morelom, księgarni wujka i listom od Marii. Z czasem okaże się, że świat, jaki wujostwo stworzyło dla chłopca, nie do końca był taki, jaki powinien być…

Ale to się dobrze czytało! “Morelowa księgarnia” to przepięknie napisana opowieść o dzieciństwie, które mimo wielu strat było szczęśliwe, o pierwszych uczuciach, odpowiedzialności i pamięci o tych, których już nie ma. Historia przedstawiona jest oczami dziecka, Mychajła, ale mimo tego, że narratorem jest dziewięciolatek, dostajemy obraz niezwykle dojrzałego spojrzenia na życie. W tej książce sielanka miesza się z tragediami i przeplata z losami Michajła Faryniaka, żyjącego sto lat później…

Autorka sprawiła, że z kart tej powieści poczujesz smak moreli, zapach przypraw i pysznej domowej kuchni, ale też poznasz okrucieństwo wojen, oblicza porażki i skutki skrywanych przez lata tajemnic. Jak tylko zobaczyłam okładkę tej książki, to czułam, że zajmie ona szczególne miejsce zarówno na półc...

Znacie pojęcie bezpiecznych historii, takich, które trafiają do szerokiego grona odbiorców i nie poruszają kontrowersyjnych tematów ? Morelowa księgarnia do takowych należy. Ta przyjemna opowieść zza wschodniej granicy zaprasza nas w rejony dawnych Kresów. Opowiedziana z perspektywy dziecka historia słodko-gorzka w smaku brzmi nieco nostalgicznie, nieco sentymentalnie. Dzieciństwo upatrzone smakiem przejrzałych moreli, będące sumą złamanych żeber, czy liczbą skradzionych gruszek, naznaczone utratą matki oraz wojną. Symboliczna morela stała się zalążkiem fantastycznej przyjaźni, którą rozłączyła szalejącą grypa hiszpanka.

Czytelnik otrzymuje tu dwie płaszczyzny czasowe - jedną nieco bardziej zabawną widzianą z perspektywy 9 letniego Michaiła, drugą teraźniejszą, której narratorem jest dorosły mężczyzną wepchnieta tu nie wiadomo po co...
Autorzy często lubią sięgać po ten chwyt dwóch narracji, jednak w tym przypadku był zupełnie bezzasadny. Historia mogła się skupić wyłącznie na życiorysie młodego bohatera, a nawet pokusiłabym się o jej rozwinięcie.
Autorce udało się uchwycić alienację chłopca I to, jak trudno było mu odnaleźć się w nowej rzeczywistości, ból rozłąki przeplata się z siłą przyjaźni i pierwszych sympatii. Jeśli miałabym odnaleźć jeden przymiotnik pasujący do określenia tej książki to na pewno byłoby nim słowo przyjemna.

Morelowa księgarnia - Oresta Osijczuk

Jakie życie może mieć dziecko, które szybko zostaje osierocone? Czy to przez rodzica, który zmarł, czy takiego, który wyjeżdża za pracą?

Mychajło ma zaledwie dziewięć lat, gdy zostaje oddany pod opiekę wuja i ciotki i tam próbuje przetrwać i dorastać. Żyć i bawić się jeszcze jako dziecko ale już jako mały dorosły, bo sytuacja w jakiej się znalazł nie sprzyja beztrosce.

……

Przepiękny obraz kraju, matczynej miłości, dziecięcych marzeń i snucia planów na przyszłość.

Narracja jest z punktu patrzenia dorastającego dziecka, co tym bardziej pozwala nam poczuć jego smutek i radość. Czytając mogłam przenieść się do miejsc, które widział główny bohater.

Najbardziej podobał mi się styl napisania tej książki. Serdecznie polecam :).