Łukasz Frączak informuje we wstępie do swojej książki: „oddaję w Twoje ręce zbiór myśli, które kłębiły się w mojej głowie przez ostatnich dwadzieścia lat życia”. Można by pomyśleć, że to zbiór jak każdy inny, ale to nieprawda. Już sam tytuł przyciąga i intryguje – wszak lubimy zaglądać do cudzej głowy i życia. W miarę zagłębiania się w tekst chwilami daje się odnieść wrażenie, że dla autora ta książka jest formą terapii. On musi po prostu wyrzucić z siebie to, co nagromadziło się w jego głowie przez ostatnie dwadzieścia lat – a zwróćmy uwagę, ile może się stać w takim czasie. Autor nie łaknie atencji, nie zależy mu. Chce tylko pozbyć się z głowy całego zła, krzywdy i smutku, które się tam nagromadziły.
Moje paranoje 2002-2022
Łukasz Fronczak
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
/4ab8c1834299a9ac9ee968b02012222a/n/moje-paranoje-2002-2022)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Na podstawie 3 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2022-10-24
ISBN: 978-83-8011-216-2, 9788380112162
Wydawnictwo: Warszawska Firma Wydawnicza
Kategoria:
Literatura obyczajowa
Stron: 153
dodana przez: vaneskania07
Autor
/ca5f6633684e83d70338c5860b2ef976/n/lukasz-fronczak)
Łukasz Fronczak
Fot. źródło: @Link
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Tęcza emocji.
20.04.2023
„Czuję się, jakbym żył w innym świecie. Wszystko jest błahe i mało istotne. Czuję się jak podróżnik, któremu wiatr wyrwał z ręki mapę. Czuję się jakbym miał rozdwojenie jaźni.” Autor wyrzuca w swojej książce wszystko to, co kłębiło się w jego myślach, to, co go bolało przez dwadzieścia lat, aby zacząć żyć na nowo bez kumulujących się nega... Recenzja książki Moje paranoje 2002-2022
@jagodabuch
× 10
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
@Booklutek
2023-05-10
8
/10
Debiut literacki to zbiór myśli oraz wierszy o wszystkim, co otacza autora. Pisane z żalem i nostalgią, ale mimo wszystko tli się w autorze iskierka nadziei. To dla niego swoista terapia.
Wiele osób doświadcza samotności, ale mogą mieć trudności z określeniem jej źródła. Czy pochodzi z wnętrza, czy z kiepskiego związku? Podmiot liryczny zmaga się z samotnością, brakuje mu tej właściwej osoby i nie chce żyć samotnie.
„Potrzebujesz, żebyś wreszcie nie żył sam.
Żeby mieć się do kogo przytulić, poczuć delikatność dłoni, ust, włosów, spojrzenia tak prosto w oczy”.
Dwadzieścia lat to szmat czasu, a książka cienka. Może autor wybrał tylko te refleksje, które nadawałyby się do publikacji? Nie wiem, lecz mogłaby być nieco grubsza.
Jak widzicie na zdjęciu, zaznaczyłam kilka fragmentów, przy których można podumać, wyciągnąć wnioski i lekcje. Choć czytało mi się przyjemnie, to miałam wrażenie, że panuje tu chaos. Przydałoby się pogrupowanie tematów o miłości, ojczyźnie, ludziach. Niemniej jednak bardzo polecam. Myślę, że każdy z nas odnajdzie cząstkę siebie. 😉
Lubicie poezję?
„W dzisiejszych czasach,
Gdy granice zanikają,
Gdy wszyscy wokół
Nasz kraj za nic mają,
Jestem bardzo dumny
Ze swojego pochodzenia,
Choć krajobraz dookoła
Dziś tak bardzo się zmienia...”.
„Śliska jak wilgotna folia jest dziś intencja dobrego uczynku.
Gdyby tak każdy z nas miał nos jak Pinokio, musielibyśmy go obci...
Wiele osób doświadcza samotności, ale mogą mieć trudności z określeniem jej źródła. Czy pochodzi z wnętrza, czy z kiepskiego związku? Podmiot liryczny zmaga się z samotnością, brakuje mu tej właściwej osoby i nie chce żyć samotnie.
„Potrzebujesz, żebyś wreszcie nie żył sam.
Żeby mieć się do kogo przytulić, poczuć delikatność dłoni, ust, włosów, spojrzenia tak prosto w oczy”.
Dwadzieścia lat to szmat czasu, a książka cienka. Może autor wybrał tylko te refleksje, które nadawałyby się do publikacji? Nie wiem, lecz mogłaby być nieco grubsza.
Jak widzicie na zdjęciu, zaznaczyłam kilka fragmentów, przy których można podumać, wyciągnąć wnioski i lekcje. Choć czytało mi się przyjemnie, to miałam wrażenie, że panuje tu chaos. Przydałoby się pogrupowanie tematów o miłości, ojczyźnie, ludziach. Niemniej jednak bardzo polecam. Myślę, że każdy z nas odnajdzie cząstkę siebie. 😉
Lubicie poezję?
„W dzisiejszych czasach,
Gdy granice zanikają,
Gdy wszyscy wokół
Nasz kraj za nic mają,
Jestem bardzo dumny
Ze swojego pochodzenia,
Choć krajobraz dookoła
Dziś tak bardzo się zmienia...”.
„Śliska jak wilgotna folia jest dziś intencja dobrego uczynku.
Gdyby tak każdy z nas miał nos jak Pinokio, musielibyśmy go obci...
|
link
|
Przeczytane
Jest to zbiór myśli autora, które nagromadziły się w latach 2002-2022. Daje upust swoim emocjom i przekazuje je czytelnikowi, który może się z nimi utożsamić lub nie. Nic nie jest narzucone, a autor nie łaknie atencji. Jest to rodzaj terapii, pozbycia się z głowy całego zła, krzywdy i smutku.
Czasem czujemy, że nikt nas nie rozumie. Chcemy przekazać komuś cały nasz żal, aby poczuć się lepiej, ale nie mamy komu tego powiedzieć, bo nie jesteśmy pewni czy inna osoba to zrozumie. Czytając tę książkę poczujemy, że wcale nie jesteśmy sami w naszych przekonaniach i nie musimy się tego wstydzić.
Jest dużo przemyśleń o miłości, o tym jaka powinna być i jak bardzo boli jej brak. Każdy człowiek potrzebuje kochać, ale również bycia kochanym, bo jesteśmy tylko ludźmi. Samotność uwiera i to jest najgorsze możliwe uczucie. Ludzie próbują sobie radzić jak potrafią, ale nic nie jest w stanie zastąpić bliskości drugiej osoby.
Cieszę się, że miałam możliwość przeczytania i zrozumienia emocji autora. Każdy ma chwile, w których wątpi, ale nie każdy ma na tyle odwagi, aby podzielić się swoimi odczuciami z całym światem.
⭐⭐⭐✨/5
Czasem czujemy, że nikt nas nie rozumie. Chcemy przekazać komuś cały nasz żal, aby poczuć się lepiej, ale nie mamy komu tego powiedzieć, bo nie jesteśmy pewni czy inna osoba to zrozumie. Czytając tę książkę poczujemy, że wcale nie jesteśmy sami w naszych przekonaniach i nie musimy się tego wstydzić.
Jest dużo przemyśleń o miłości, o tym jaka powinna być i jak bardzo boli jej brak. Każdy człowiek potrzebuje kochać, ale również bycia kochanym, bo jesteśmy tylko ludźmi. Samotność uwiera i to jest najgorsze możliwe uczucie. Ludzie próbują sobie radzić jak potrafią, ale nic nie jest w stanie zastąpić bliskości drugiej osoby.
Cieszę się, że miałam możliwość przeczytania i zrozumienia emocji autora. Każdy ma chwile, w których wątpi, ale nie każdy ma na tyle odwagi, aby podzielić się swoimi odczuciami z całym światem.
⭐⭐⭐✨/5
|
link
|
Przeczytane
Cytaty z książki
O nie! Książka Moje paranoje 2002-2022. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i
dodasz jakiś?
