Misja profesora Gąbki

Krainę księcia Kraka nawiedzają żarłoczne ryjkowate stworzenia zwane Mypingami. Stwory te są obdarzone ogromnym apetytem. Kora drzew owocowych to ich ulubiony przysmak, ale pożerają również młode pędy roślin, drób, kurze jaja i ziarno. Ich żarłoczność zaczyna stwarzać zagrożenie dla rodzimej gospodarki, ponieważ Mypingi wyżerają ziarna na siew. Kiedy w mieście wybucha pożar, a przyczyną okazuje się wtargnięcie Mypingów do jednego z domów i przewrócenie lampy naftowej, książę Krak postanawia niezwłocznie zacząć działać. Trzeba jak najszybciej odnaleźć Krainę Mypingów i zmusić stworzenia, aby znów tam zamieszkały. Kto lepiej nada się do tego zadania niż smocza ekipa ze słynnym biologiem Baltazarem Gąbką?

Druga część jest tak samo zabawna jak pierwsza. Cała wyprawa pełna będzie różnorakich przygód, a Największy Deszczowiec nie powiedział jeszcze swojego ostatniego słowa, więc naszych dzielnych podróżników czeka konfrontacja z byłym władcą Krainy Deszczowców.

Druga z serii o fantastycznych przygodach mistrza patelni, smoka wawelskiego czy profesora Gąbki, którzy wyruszają w podróż, by dowiedzieć się, dlaczego Mypingi emigrują poza własne terytorium. Jak skrzaty psocą się, chociaż potrafią mówić, co jest odkryciem donośnym. Ponownie - humor iście niepoprawny, opatulony kołdrą zwariowanych pomysłów. Gdzie dinozaury zamknięto w rezerwatach, a w wielkim mieście popija się wodę, która dodaje ci skrzydeł jak Red Bull. Kocham tę komedię, gdzie kipi od indywidualistycznego ducha, swawolnej zabawy słowem, smoka wawelskiego, który połknął owcę od Szewczyka Dratewki, przez którego zapadł w stuletni sen. Świetnie skonstruowane epizody, powrót Deszczowców, którzy uwielbiają pluskać się w wodzie, jak zbój nie chce być zbójem, a serwowane napoje mieszają w neuronach. Niby dla dzieci, a bawię się lepiej niż na imprezach okolicznościowych.