Miłość w czasach wojny

W sumie dobrze się stało, że "Panny młode z Waterloo" zaczęłam czytać od środka. Dzięki temu, częste wzmianki o bracie-bliźniaku Sarah nie wywołują u mnie tak wielkiej wysypki. Chociaż nie powiem, mam ochotę krzyczeć i pirzgnąć czymś ciężkim o ścianę.
Na moje szczęście, pułkownik Randall jest postacią na tyle charyzmatyczną, że utrzymuje widziadło w ryzach. Sarah Mallory zgrabnie prowadzi swoich bohaterów przez wojenną zawieruchę, dobarwiając dramatyczne okoliczności starannie odmierzonymi dawkami humoru. Od pierwszych zabawnych nieporozumień, po te najbardziej dramatyczne. O tym, ile nieszczęścia na rodzinę może sprowadzić zaginiona szabla pradziadka bohaterowie Mary przekonają się osobiście. Z kolei Randall na własnej skórze odczuje co to poświęcenie i bezwarunkowe oddanie. I że takie uczucie warte jest każdej ceny, gdy się o nie walczy. Pierwsza część cyklu zdecydowanie zyskuje tym na walorach przydając romansowi lorda z guwernantką iskier i rumieńców. "Miłość w czasach wojny", z pozoru sztywna i drętwa okazuje się romansem zajmującym i ciekawym. Takim, co to nie wygląda, a trudno się od niego oderwać. Nie zostaje w pamięci jakoś szczególnie długo, ale pozostawia po sobie bardzo sympatyczne wrażenie.