Miasto niedźwiedzia

Fabuła książki opisuje życie zwykłych ludzi których codzienne wydarzenia są pozbawione tajemnic czy szokujących plotek. Żyją pracą i czekają na emocje związane z rozgrywkami szkolnego zespołu hokeja. Podziwiam autora że udało mu się stworzyć tak grubą powieść umieszczając w niej tak niewiele zdarzeń.

"Wielkie tajemnice czynią nas małymi ludźmi, zwłaszcza gdy jest się człowiekiem, przed którymi inni mają tajemnice".

Nie słyszałam nigdy o tym autorze, dowiedziałam się o nim zupełnie przez przypadek za sprawą świetnej recenzji znajomego z LC, która skusiła mnie do przeczytania tej lektury. Chociaż tematyka hokeja trochę odstraszała (nie znam się na tym sporcie nic a nic 😉) to w końcowym rozrachunku muszę napisać, że ta pozycja jest jedną z najlepszych z którymi w ostatnim czasie miałam do czynienia.

O fabule pisać nie będę, bo już napisano o niej dość, dodam tylko, że autor poprzez specyficzny i bardzo sugestywny styl prowadzenia narracji, dotyka najgłębszych pokładów ludzkiej psychiki, tym samym wymusza na czytelniku konfontację z samym sobą i zastanowienia się, jak zachowalibyśmy się w tej samej sytuacji. Czy każdy z nas ma w sobie tyle odwagi, żeby stanąć po właściwiej stronie w konfrontacji z kłamstwem?

Przez mniej więcej kilkaset stron autor nakreśla czytelnikowi świat hokeja, przestawia sylwetki bohaterów, będących jednocześnie zawodnikami....ich życie...rodziny... relacje... Warto przez to przebrnąć, ponieważ gdzieś od połowy książki następuje plot twist i dalej książka potrafi już mocno zaboleć.

Ostatnie, końcowe rozdziały przeplakalam. Spotkanie matki Kevina z Mayą rozwaliło mnie emocjonalnie. Chyba nie spodziewałam się, że Backman potrafi tak umiejętnie żonglować emocjami czytelnika. To pierwsza książka autora jaką...

„Późnym wieczorem pod koniec marca bierze do ręki dubeltówkę, idzie prosto do lasu, przykłada broń do ludzkiej głowy i pociąga za spust. To historia o tym, jak do tego doszło…”.
To zdania początkowe „Miasta niedźwiedzi”. Przez większość lektury usiłowałam przewidzieć kto kogo i dlaczego. Bo to nie tylko opowieść o hokeju na lodzie, ale rzecz o pewnym niecnym postępku i jego konsekwencjach w miasteczku, w którym wszyscy mają hokejowego fioła. Ten postępek to motor napędowy powieści, hokej to dodatek, zresztą spokojnie mogłaby to być dowolna inna dyscyplina zespołowa.
Tymczasem: bang - bang - bang - krążek stuka o lód na wszystkich kartach powieści, malując przy okazji studium obsesji na punkcie sportu oraz sylwetki ludzi uwikłanych w walkę o zwycięstwo za wszelką cenę, poświęcających się zawodników, oddanych trenerów i działaczy, nadopiekuńczych rodziców przerzucający niespełnione ambicje na dzieci, fanatycznych kibiców i interesownych sponsorów. Sport (tu: hokej) to ich jedyny sposób na życie.
Na szczęście oprócz tych tępych fanatyków jest w powieści miejsce na miłość, przyjaźń i lojalność. To również opowieść o dorastaniu, trudach rodzicielstwa, podejmowaniu decyzji i ich konsekwencjach oraz o odwadze wielkich - maluczkich.
Cudowna powieść, z okolicą, która mnie urzekła, postaciami, które polubiłam, hokejem, który oswoiłam oraz kluczowym zdarzeniem, które nie jest może super-oryginalne, ale za to jak rozwinięte i podane!

Miasto Niedźwiedzia to książka, do której podchodziłam jak do jeża. Przede wszystkim przerażał mnie temat hokeja, sądziłam po prostu, że będą to nudne perypetie zawodników. Nic bardziej mylnego. Ta książka to coś o wiele więcej niż opowieść o sporcie, to opowieść o rodzinie, poświęceniu, lojalności, a także o lęku i samotności. To prawdziwy rollercoaster emocjonalny, łamie serce, wzrusza, a także daję nadzieję. Dawno nie czytałam książki, w której bohaterowie są tak świetnie skonstruowani, że aż namacalni, stają się naszymi przyjaciółmi, wrogami, mamy ochotę pocieszać, lub zwyczajnie walnąć ich w głowę.⁣
Zdecydowanie jest to jedna z tych pozycji, które zostaną w nas na dłużej, a najlepszym jej podsumowaniem jest ten cytat:⁣
⁣
„Wielkie tajemnice czynią nas małymi ludźmi, zwłaszcza gdy jest się człowiekiem, przed którym inni mają tajemnice.”⁣