Cytaty z książki "Miasto mgieł"

“Krzy­siek uwa­żał, że ży­cie bez jazdy na mo­to­cy­klu jest jak brak je­dynki w uzę­bie­niu, niby wszyst­ko w po­rząd­ku, ale czło­wiek się nie uśmie­cha.”

“– Pro­szę nie wie­rzyć we wszyst­ko, co mó­wią me­dia – od­parł Bruno. – Po­li­cja to nie ka­nał roz­ryw­kowy, który ma za­do­wa­lać wi­dzów te­le­wi­zji, my pra­cu­jemy po ci­chu, a chwa­limy się do­piero efek­tami.”

“– Pro­szę nie wie­rzyć we wszyst­ko, co mó­wią me­dia – od­parł Bruno. – Po­li­cja to nie ka­nał roz­ryw­kowy, który ma za­do­wa­lać wi­dzów te­le­wi­zji, my pra­cu­jemy po ci­chu, a chwa­limy się do­piero efek­tami.”

“Go­rzej niż le­kar­stwa opio­idowe dzia­łało na niego kłam­stwo.”

“Go­rzej niż le­kar­stwa opio­idowe dzia­łało na niego kłam­stwo.”

“Bruno nie chciał piwa. To­pie­nie smut­ków w al­ko­holu już nie­jed­nego za­pro­wa­dziło na cmen­tarz, a on wo­lał na nim prze­by­wać w mil­czą­cym to­wa­rzy­stwie żony, ale jed­nak żywy.”

“Prze­cież do­brze wiemy, jak one tam wy­glą­dają, w trum­nach. Nie przy­po­mi­nają na­szych dziew­czyn, nie pach­ną, nie śmie­ją się, nie pod­no­szą głosu o skar­pety zo­sta­wione na środ­ku po­koju. To wszyst­ko ma być tylko wy­zwa­la­czem pa­mięci, to w ni­czym nie przy­po­mina na­szych żon. Gro­bo­wiec jest fa­sadą, czy­telną i gło­śną w swej po­zor­nej, cmen­tar­nej ci­szy in­for­ma­cją, że pa­mię­tamy. To szyld wy­sta­wiony dla skle­pu z pa­mię­cią. Za­mknię­tego skle­pu. Wszyst­ko, co na pół­kach, po­zor­nie na sprze­daż, jest jed­nak do­stęp­ne tylko dla wy­bra­nych, tych, któ­rych coś wiąże z mar­twą osobą, ina­czej zo­ba­czysz pu­ste półki. I ta pa­mięć się li­czy, a nie to, co do­okoła, ten po­mnik, ja­kość mar­muru.”

“– Naj­waż­niej­sze, że by­łem szczę­śliwy, mą­dro­ści się nie za­pa­mię­tuje, ra­dość tak.”