Opowieść o na pewno największej polskiej poetce okresu dwudziestolecia międzywojennego, a może i XX wieku. Córka i wnuczka Kossaków, malarzy, którzy współtworzyli polski styl. Żyła w epoce, gdy świat zmieniał się szybko. Była pierwszą w Polsce poetką nowoczesną. W życiu podążała własną drogą, poszukując miłości. Nigdy nie wątpiła, że kobieta stworzona została, by dawać piękno światu. Była krucha jak kwiat. Jej poezję kocha się za wdzięk i doskonałość, którym nie szkodzi upływ czasu.