Opowiadania składające się na tom Ludzka miłość pochodzą z różnych okresów, stanowią jednak jakby ciąg kolejnych ogniw powieści: zawsze niemal to samo andyjskie miasteczko, ci sami, choć w każdym utworze nieco inni Indianie, ten sam powtarzający się motyw mocującego się ze swym wnętrzem rozdwojeniem białego chłopca, który ozuje się Indianinem. Ów bardzo silny ton autobiograficzny, dominujący w całej twórczości Arguedasa, dodaje szczególnego, przejmującego uroku jego pełnym poezji opowiadaniom.