Głębokie rzeki to trzecia powieść peruwiańskiego pisarza José Maríi Arguedas. Została wydana przez Losadę w Buenos Aires w 1958 roku, w 1959 otrzymała Narodową Nagrodę Kultury Peruwiańskiej i była finalistką nagrody Ibo-American Fundacji Williama Faulknera.
Narrator opowieści Ernesto, syn białych rodziców, spędziwszy dzieciństwo pośród Indian powrócił do świata białych. Nieprzystosowany i samotny, jest świadkiem i ofiarą tragicznego przeciwstawienia dwóch nie znających się i nie pogodzonych ze sobą światów, które nawet w jego osobie nie mogą współżyć bez cierpień i bólu.
Narrator opowieści Ernesto, syn białych rodziców, spędziwszy dzieciństwo pośród Indian powrócił do świata białych. Nieprzystosowany i samotny, jest świadkiem i ofiarą tragicznego przeciwstawienia dwóch nie znających się i nie pogodzonych ze sobą światów, które nawet w jego osobie nie mogą współżyć bez cierpień i bólu.