Jan Baranowicz swoich sił w literackim władaniu piórem próbował wcześnie, od dzieciństwa tworząc rymowanki liczące po kilkaset nawet wierszy. Jako działacz „Wici” dla potrzeb sceny młodzieżowej pisał doraźnie wystawiane sztuki, często osadzone w miejscowych realiach, dotyczące regionalnych możnych, co nie ułatwiało życia autorowi ani tym, którzy te utwory pokazywali na światło dzienne. Ale też, już w okresie młodzieńczym, zdobywał czasem skromne autorskie honorarium. Debiutował w r. 1922 wierszami satyrycznymi pod ps. „Areń”, ogłoszonymi w tarnowskim dodatku do „Nowin”.