Był poetą, autorem fraszek, humoresek, satyr, powieści i wielu opowiadań, tłumaczem – wydał w sumie ponad 50 pozycji; imał się też sztuki rzeźbiarskiej. Jego twórczość jest mocno osadzona w problematyce wsi, folklorze, folklorze problemach moralno-obyczajowych terenów podtarnowskich i Śląska. W wielu utworach przebija też nurt baśniowy, silne umiłowanie przyrody, zaś w opowiadaniach „Zielone ścieżki”, w powieściach „Lata we mgle” i „Trudna młodość” – wiele jest treści autobiograficznych, barwnych obrazów z dziecięcych i młodzieńczych lat autora. Za twórczość dla dzieci, „Mój przyjaciel Lompi”, „Święta z Kępy” otrzymał nagrodę Rady Ministrów.
Miał także wiele pseudonimów i kryptonimów. Urodził się w Borzęcinie, gdzie spędził dzieciństwo, w wiejskiej zagrodzie, lecz pełne przygód dziecka ciągle niespokojnego i ciekawego świata. Te cechy temperamentu i umysłu były głównym źródłem burzliwości szkolnej i akademickiej edukacji – nakładały się jeszcze na to trudności materialne związane z kosztami kształcenia i opłacania najlichszej choćby stancji.
Do gimnazjum w I. 1918/19 uczęszczał w Brzesku, potem do I Gimnazjum w Tarnowie, w r. 1926 złożył tu maturę, rozpoczął studia polonistyczne na UJ, potem wstąpił do Seminarium w Tarnowie, ale niechętny dyscyplinie w warunkach seminaryjnych nie znalazł dla siebie stosownego miejsca.
Imał się różnych prac dających kawałek chleba lub co najmniej trochę zadowolenia dla żywego temperamentu. Od 1913 r. przebywał na Śląsku, był działaczem organizacji młodzieżowych „Znicz” i „Wici”, w czasie okupacji przebywał w Borzęcinie i w Bogumiłowicach, pracował w Spółdzielni Spożywców, za współpracę z BCH uwięziony przez gestapo i osadzony w tarnowskim więzieniu (1943). W latach 1945-1953 pracował w Polskim Radio w Katowicach, współpracował z wieloma czasopismami.
Swoich sił w literackim władaniu piórem próbował wcześnie, od dzieciństwa tworząc rymowanki liczące po kilkaset nawet wierszy. Jako działacz „Wici” dla potrzeb sceny młodzieżowej pisał doraźnie wystawiane sztuki, często osadzone w miejscowych realiach, dotyczące regionalnych możnych, co nie ułatwiało życia autorowi ani tym, którzy te utwory pokazywali na światło dzienne. Ale też, już w okresie młodzieńczym, zdobywał czasem skromne autorskie honorarium. Debiutował w r. 1922 wierszami satyrycznymi pod ps. „Areń”, ogłoszonymi w tarnowskim dodatku do „Nowin”.