Leksykon filmowego horroru

UWAGA! Ostrzegam, że w niniejszej opinii mogą oberwać, być może, twoje ulubione filmy, więc czuj się zagrożony. Czytasz na własną odpowiedzialność ;)

Wydane po końcu XX wieku. Wybór filmów grozy, to zawsze loteria, że autorzy coś pominą albo umieszczą mało konkretne widowiska, które z horrorem nie wiele mają wspólnego. Pierwszy plus za to, że Bartłomiej sięga do niemych klasyków oraz omawia, co nowego wprowadziły do języka filmowego. Kto nie widział ,,Nosferatu'' z 1922 r. - lepiej niech nadrabia, bo to ponadczasowy horror, gdzie Wilhelm Murnau ukazał wampiry jako niezręczne, zagubione, seksualnie rozdygotane, i miło poczytać, iż on ma własną interpretację tego znakomitego dzieła. Oczywiście ,,Lśnienie'' podane jako horror wszech czasów, ale nie jestem jedyny, który uważa go za przecenianego. Naczelny hejter Youtuba - Paweł Opydo również nie przebierał w środkach, i powiedział, że jest karkołomny. No, cóż - ,,Lśnienie'' można docenić za to, że dzieje się za dnia, co jest świeże i oryginalne, ale już cała reszta to taka zbieranina wątków, i jak zauważa Paszylk - nie polubią go ortodoksyjni fani Kinga z literackiego pierwowzoru (o czym można przekonać się na forach filmowych - też go krytykują w różnych konfiguracjach). Dlatego nie zgadzam się, że byłby to horror wszechczasów, skoro ma takie opinie wśród zagorzałych fanów horroru - nie jest to, co prawda poziom kiczowatej ,,Zielonej Mili'' z Magic Negro, ale czuć, że jest groteskowy, podobnie, jak inny tytuł, czyl...