Opinia na temat książki Kukułcze jaja z Midwich

Ochotę na tę książkę miałam odkąd tylko dowiedziałam się o jej premierze w zeszłym roku, a to dlatego, że opis wskazywał na dziwną i straszną historię. I niestety, choć nie była to zła książka, w pełni też mnie nie usatysfakcjonowała.

Gdyby ktoś mnie zapytał co się działo w książce, przedstawiałabym początek i zakończenie, bo tylko tyle zapamiętałam. Nie wiem, czym było to spowodowane, bo słuchałam jej w skupieniu, a już po kilku dniach nie pamiętałam środka. Dzień przed napisaniem recenzji odsłuchałam fragmentów i.. znowu nic nie pamiętam (gdybym była komikiem powiedziałabym, że to pewnie przez ten blackout z końca filmu hehe - ale nie jestem). Możliwe, że było to spowodowane powolnością fabuły, bo jak na 250 stron była ona bardzo powolna i niespektakularna.

Przyznajmy wszyscy, że motywy identycznie wyglądających dzieci, w tym samym wieku, posiadających moc kontrolowania ludzi i raniących wszystkich, którzy nawet delikatnie ich czymś zirytują brzmi dobrze, nawet bardzo dobrze i przede wszystkim ma nieograniczony potencjał na wykorzystanie, ALE. Myślę, że w wczasach jej powstania (1957) była czymś nowym, nietypowym, jednak ,,apetyt rośnie w miarę jedzenia" i, co obecnie dobrze widać po kryminałach - nie ważny jest realizm, a coraz absurdalniejsze pomysły na zbrodnie, tak samo w scify/horrorach. Obecnie ta historia jest zbyt prosta.

Nawiązując do serialu (więcej będzie w kolejnym poście), sposoby krzywdzenia dorosłych przez dzieci w książce nie były specjalnie mocne, we mnie nie wzbudziły nawet żadnych emocji i z tego co pamiętam, nie było ich wiele. W serialu z kolei czuć było, że dzieci należy się bać, bo są bezwzględne i brutalne. I tego strachu zabrakło mi w książce.