Księstwo Różanego Krzyża

"Księstwo różanego krzyża" to drugi tom serii "Psy Pana" i jest bezpośrednią kontynuacją przygód bohaterów. Katarzyna znalazła schronienie w Lejdzie gdzie rozwija swoje zdolności. Schenk służy Wilhelmowi Heskiemu i na jego rozkaz bada tajemniczą barierę, która niespodziewanie pojawiła się w Niemczech. Dominik na zlecenie swojego zwierzchnika przemierza Europę w poszukiwaniu Katarzyny.
Drugi tom czytało mi się zdecydowanie lepiej. Myślę, że to po części zasługa tego, iż mamy wykrystalizowanych głównych bohaterów a liczba postaci pobocznych a trudnych niderlandzkich i niemieckich nazwiskach nie jest już tak duża.
Katarzyna jest obecnie moją ulubioną bohaterką kobiecą. Świetnie ewoluowała z przestraszonej i nieświadomej nastolatki stałą się kobietą ambitną i świadomą swej wartości. Trochę podstępną i sprytną na miarę czasów, w których żyje. Dużą sympatią darzę również Dominika, który wydaje mi się postacią po części tragiczną. Jeśli chodzi o Schenka to, mimo iż nie zaskarbił sobie mojej sympatii, czekam na kontynuację jego wątku.
Tło historyczne jest dość mocno podkreślone, natomiast nie tak nachalnie jak w pierwszym tomie.
Autor ma bardzo przyjemne pióro, język oddaje klimat tamtych czasów co pozwala zanurzyć się w historii.
Jestem bardzo ciekawa w jakim kierunku potoczą się losy bohaterów w trzeciej części.
Współpraca recenzencka z @wydawnictwosqn

8.5/10

Z tej książki dowiedziałam się o kilku sprawach, o których nie miałam pojęcia i o dwóch takich, które znane mi były już od jakiegoś czasu.

To najpierw o tych pierwszych:
- to będzie tetralogia
- autor ceni sobie Wikipedię (serio 🤭)
- ów potrafi mnie rozbawić do łez
- i zna fajne słowa np. fidrygałki
- klątwa drugiego tomu Świątkowskiego nie dotyczy

Te drugie:
- autor potrafi pisać
- Kaśki to fajne dziewuchy

Trochę marudziłam przy pierwszym tomie (choć koniec końców wypadł przyzwoicie), a w tym podano mi na tacy wszystko to, czego mi wtedy zabrakło. Była akcja, bohaterowie w końcu dali się poznać, a fabuła idzie w kierunku, którego się nie spodziewałam. No fajne to po prostu 😊 Katarzyna szturmem wbija się na moją krótką listę ulubionych żeńskich postaci w literaturze. Poszłabym z nią na wino. Tylko nie wiem czy świat udźwignąłby dwie Kaśki po winie 🤷🏼‍♀️

Jest tylko jedna sprawa, która spokoju mi nie daje, a odpowiedzi w książce nie znalazłam: KIEDY KOLEJNY TOM? Ba ja chcę już. Szczególnie po takim zakończeniu. Wincyj Panie autor, wincyj!

Kontynuacja książki "Psy Pana".

1633

W purytańskiej, nudnej Lejdzie, Katarzyna studiuje (w tajemnicy) eteromancję (dziedzina alchemii). Towarzyszy jej Blanche Fleur, która bawi się, namiętnie romansuje i uzyskuje informacje. Dziewczęta przyjaźnią się i razem mieszkają. Gdy nadarza się okazja, Katarzyna nawiązuje kontakty, które mogą jej się przydać.

Schenk próbuje rozwikłać pochodzenie tajemniczej bani (bariery) oraz możliwość wejścia do jej środka, na zlecenie księcia Wilhelma. Gdy udało mu się tam dostać znalazł się w Księstwie Różanego Krzyża.

Erquicia w towarzystwie brata Alberta, różnymi sposobami poszukuje natomiast Katarzyny. Trafia do Niderlandów.

Politycy, szpiedzy, arystokracja, tajemnice, zdrady, planowanie, rozgrywanie, interesy.

Katarzyna ma swój plan, który skrupulatnie realizuje, wykorzystując swą wiedzę i znajomości oraz zdolności. Chce odzyskać rodzinny zamek i ziemie.

Czy to się uda?

Tego dowiem się... kiedyś. Może w kolejnej części.

Książka była równie ciekawa jak pierwszy tom.. a może nawet bardziej 🤭. Teraz czekam na kolejną część, gdyż ciąg dalszy nastąpi.. zakończenie zostawiło mnie z ciarkami na plecach i z szokiem na twarzy. Mimo wszystko nie spodziewałam się tego..