Księga powietrza i cieni

Mając do wyboru: a)fascynującą, nietypową, oryginalną historię opisaną byle jak; b)historię dość wtórną, a poza tym kompletnie nieautentyczną i przesadzoną, ale wspaniale napisaną, zawsze wybiorę to drugie. A ta książka to właśnie taka historia. Przejaskrawiony, sztampowy kryminał, w który wplątano Szekspira, żeby było trochę inaczej niż zwykle.Ale jak to jest napisane! To nie jest byle jakie czytadło, które się pochłania bez udziału komórek mózgowych, to książka, przy czytaniu której trzeba się skupić, bo sama jej konstrukcja wystarcza za najlepszą akcję. Trzy historie, które ostatecznie splatają się w jedną: 1)listy szpiega, który inwigilował Szekspira i ukrył jego nieznaną dotąd sztukę o Marii Stuart; 2)pamiętnik prawnika wplątanego w aferę poszukiwania rękopisów ww/szpiega, opisującego w dość chaotyczny sposób swoje życie, wplatającego w opowieść setkę nieistotnych, choć nawet ciekawych dygresji, ale za to przez większość czasu piszącego językiem erudyty; 3) historia odnalezienia rękopisu i afera kryminalna, która zawiązała się właśnie z powodu owego znaleziska. Reasumując: bardzo ciekawy, mimo że raczej wtórny kryminał, świetnie napisany i pełen XVII-wiecznych smaczków. http://zielonowglowie.blogspot.com/

Faktycznie, zakończenie dość nieprzewidywalne, chociaż odpowiedzi na pewne pytania nasuwają się same w trakcie czytania. Powieść całkiem dobra, trzyma w napięciu, choć z nieznanych mi przyczyn przebrnięcie przez nią zajęło mi dość dużo czasu. Niemniej jednak jest to książka godna polecenia miłośnikom nagłych zwrotów akcji i dreszczyku emocji.

Duży plus ode mnie za tematykę związaną z moim guru, Shakespeare'm. =) Zakończenie wstrząsające, jednak paru faktów zdążyła się domyśleć. ; ) Polecam.