Ksiądz Marek to przypadek rozwiązania przez dojrzały romantyzm problemu osobowości wyrastającej ponad przeciętność, geniusza. Tu samotny w swej niezłomności bohater już nie występuje przeciw społeczeństwu, wręcz przeciwnie, jest jego przywódcą. Ksiądz Marek to drugi Mesjasz, ale plan moralny, który jedynie propagował biblijny Jezus, łączy on z planem narodowego odrodzenia uświęconego narodu. Barski „Książę Niezłomny” to ze wszech miar teopolityk. (...) Słowacki, kreując bohatera swojego dramatu, nie tylko korzystał z legendy Jandołowicza, ale i sam ją niejako tworzył (ze wstępu Kingi Konopki).