Opinia na temat książki Kraina złotych kłamstw

Lubię debiuty ale tym razem powieść była zwyczajnie za długa i nużąca. Gdyby skrócić ją o połowę nic nie straciłaby na literackiej wartości. Tak naprawdę książka zainteresowała mnie dopiero około 500 strony. Wówczas rzeczywiście zaczęło się coś dziać, akcja nagle przyspieszyła i nabrała tempa, zgęstniała atmosfera i pojawiły się pierwsze emocje. W tej powieści kłamstwo wylewa się z każdej przeczytanej strony, kłamią wszyscy. Zatem tytuł adekwatny do treści. Nie umiałam zaakceptować Piotra Sauera, nie policjanta, nie detektywa, nie konsultanta. Nie wiem jak odbierać jego osobę? Za dużo razy coś mu umyka, ciągle coś jest nie tak, coś mu nie pasuje. Ja wiem, że w pracy kryminalnych intuicja jest ważna ale nie mniej ważny jest analityczny umysł, umiejętność pozyskiwani informacji i jej umiejętne wykorzystanie. I nie do końca podobała mi się rola Mii. Trochę dziwiło mnie, że studentka lepiej łączy fakty niż policyjni śledczy. Biorąc pod uwagę, że nie miała żadnego doświadczenia wydaje się to mało prawdopodobne. Ogólnie książka miała potencjał ale nie został maksymalnie wykorzystany. Te plusy to za pomysł na fabułę, pracę włożoną w jej napisanie i kilkadziesiąt stron zakończenia. Styl pisania autorki mi odpowiada, zatem pewnie dam jej jeszcze jedną szansę jeżeli natknę się na inną jej lekturę.