Nowelistyka Kornela Filipowicza zajmuje we współczesnych dokonaniach literackich miejsce szczególne. Tworzy jednolitą epicką księgę, w której znajdują odbicie najżywotniejsze problemy naszej epoki, a co w niej z pozoru przeciętne i pospolite, nabiera uniwersalnego sensu. Problematyka utworów Filipowicza zogniskowana jest wokół doświadczeń lat wojny i okupacji oraz zagadnień, jakie niesie nasza teraźniejszość. Wojna i okupacja, ukazana przez pryzmat losów jednostkowych, jawi się w jego twórczości jako jedno z najbardziej negatywnych ogólnoludzkich doświadczeń, które wymagało zweryfikowania całego systemu wartości. Pisząc natomiast o naszym dniu powszednim, ukazując jego pozorną nieefektywność i bezbarwność, Filipowicz uświadamia potrzebę angażowania wszystkich duchowych wartości do walki o kształt i sens przyszłego życia. Szacunek dla konkretu, powaga, z jaką traktuje najbardziej wydawać by się mogło błahe sprawy codzienności, nieustanna czujność moralna – sprawiają, że pisarstwo Filipowicza przekazując prawdę o człowieku potrafi zarazem pokazać prawdę o naszej epoce.