"Zajmując się "naukami przyrodniczymi" w formach wypracowanych przez stare kultury mezopotamskie, musimy ciągle mieć w pamięci ich pojmowanie świata, kosmologie; w przeciwnym razie ryzykujemy, że nie zrozumiemy z nich absolutnie nic. Co się tyczy Mezopotamii, koncepcję podstawową można by ująć następująco: istnieje całkowita homologia między Niebem i Światem. Oznacza to nie tylko to, że wszystko, co jest na ziemi, istnieje również w Niebie, lecz równie to, iż każdej rzeczy istniejącej na ziemi odpowiada identyczna rzecz w Niebie, według której idealnego wzorca tamta - ziemska - została urobiona. Krainy, rzeki, miasta, świątynie - wszystko to istnieje realnie na pewnych poziomach kosmicznych. Wszystkie one rzeczywiście istniały w tych gwiezdnych sferach, na ziemi znajdowały się tylko ich blade, niedoskonałe obrazy".