Koniec gry

Potpourri, konfetti i fajerwerki.

Wolf, Baxter i Edmunds wracają do gry! Kiedy zostają odnalezione zwłoki ich dobrego kolegi, emerytowanego już policjanta Finlaya Shawa, nikt nie może uwierzyć, że odebrał sobie życie. Tylko jak wyjaśnić fakt, że znajdował się on sam w zamkniętym pokoju? Wolf ani przez chwilę nie dopuszcza do siebie takiej możliwości i uparcie dąży do rozpoczęcia śledztwa w prawie morderstwa. Czy uda mu się przekonać innych?

Zakończenie serii było takie słodkie, ale takie słodkie, że aż mi się spodobało ;) Mam ostatnio fazę łapania się na takie urocze zagrania. W związku z powyższym „Koniec gry” zaliczam do tych udanych przygód czytelniczych. Nie polecam uczulonym na lukier!

W zamkniętym pokoju znaleziono ciało Finlaya Shawa, uznano to za samobójstwo. Jednakże detektyw William „Wolf” Fawkes nie jest pewien. Wraz z policją rozpoczyna śledztwo, zagłębiając się w przeszłości emerytowanego policjanta. Okazuje się, że ktoś usilnie chce zaniechania śledztwa, a wszyscy biorący z nim udział są zagrożeni.

Trzecia część niestety mnie zawiodła, po bardzo dobrych i zaskakujących poprzednich dwóch, ta jest według mnie napisana, aby zakończyć historię „Wolfa”, a fabułę kryminalną autor stworzył taką sobie. Powody działania mordercy okazują się prozaiczne, ani akcja jego złapania, ani wynik nie jest w żaden sposób zaskakujący. Taki zwykły kryminał. Bardziej rozbudowana jest warstwa obyczajowa, niestety w wersji – zakochała się, a on nie, on tak a ona nie – i takie przepychanki. Dla osób lubiących takie historie będzie to dobry kryminał, można go czytać osobno, niestety ja spodziewałam się zupełnie czegoś innego.