Koniec Ery

Przy finałowym tomie oczekiwania są zawsze wyższe niż w stosunku do poprzednich części. Zwłaszcza gdy drogę do zakończenia poprzedziło naprawdę sporo tomów. Tak było i w przypadku „Kronik Jaaru”. Po serii zaskakujących i ciekawych przygód dotarliśmy do „Końca ery”. Czy historia zamknęła się z przytupem?

Przy finałowym tomie oczekiwania są zawsze wyższe niż w stosunku do poprzednich części. Zwłaszcza gdy drogę do zakończenia poprzedziło naprawdę sporo tomów. Tak było i w przypadku „Kronik Jaaru”. Po serii zaskakujących i ciekawych przygód dotarliśmy do „Końca ery”. Czy historia zamknęła się z przytupem?

Kraina Jaaru powinna chyba przyzwyczaić się do permanentnego zagrożenia, bo oto ponownie czyhają na nią siły zła. Tym razem są to moce nie tylko przerażające, ale też pradawne. Oczywiście wszystko zaczyna się… w domu Kate, gdzie nagle pojawia się… błękitne dziecko niewiadomego pochodzenia. Strażnicy znów muszą ruszyć w drogę, tym razem by odnaleźć dwanaście darów. Czy podołają misji? Czy mimo przeciwności uda im się uratować świat ludzi i Jaaru?

Finałowy tom nie zwalnia ani na chwilę. Miłośnicy wartkiej akcji będą usatysfakcjonowani tempem przygody, ale też kilkoma fajnymi zwrotami akcji. Mimo tego, że pewne szczegóły wydawały się co najmniej naciągane, ostatecznie nie odczuwałam wielu zgrzytów.

Z ogromnym sentymentem i łezką w oku sięgnęłam po ostatni już tom magicznej serii fantasty. Nad krainę Jaaru ponownie nadciąga Zło, jeszcze bardziej rośnie w siłę, aby zapobiec katastrofie na odsiecz ruszają Strażnicy. Aby uratować świat wyruszają na poszukiwanie dwunastu darów. I tu pojawiają się schody , gdyż czytając całą historię odnoszę wrażenie jakby stworzono ją na siłę, a autorowi chyba zabrakło pomysłu. Dlatego pierwsze 100 stron jest nieco nużące i ciężko jest się przez nie przebić, akcja płynie bardzo leniwie, albo prawie wcale jej nie ma. Nie ukrywam, że z trudnością dotrwałam, kilka razy odkładałam nawet książkę zastanawiając się czy to ten sam Adam Faber? Warto pochwalić twórcę za zapierające dech w piersiach opisy światów, które odwiedza Kate, szczegółów dotyczących innych ludów zamieszkujących Jaar, czy samych jednorożców. Autor jest mistrzem w tworzeniu ciekawych, bajkowych pejzaży z mnóstwem magicznych istot. Interesujący wydaje się być wątek, w którym pojawia się nowy bohater - niebieskie dziecko. "Koniec ery" wyjaśnia wiele zagadek i zawiłości, ale też jest lekturą, która trzyma w napięciu aż do ostatniej strony. Pozostaje mi tylko pozazdrościć tym, którzy dopiero co zaczynają przygodę z fantastycznym światem Jaaru.

„Koniec ery” to już ostatnia część serii Kronik Jaaru. Po powrocie z Megapolis Strażnicy robią wszystko co w ich mocy, żeby zapobiec katastrofie. Ich zadaniem jest odnalezienie wszystkich dwunastu darów, które w połączeniu z posiadanymi przez nich kamieniami mają olbrzymią moc. Nie wszystko jednak idzie zgodnie z ich planem. Pewnego wieczoru w domu pani Hallander rozlega się dziecięcy płacz. Nie tylko samo pojawienie się dziecka jest niezwykłe, ale również to, jak ono wygląda. Nie dość, że jest niebieskie, to jeszcze rośnie w bardzo szybkim tempie. Na horyzoncie pojawia się również nowe niebezpieczeństwo. Tajemnicze, zamaskowane postaci grożą Strażnikom, a zwykła magia zupełnie na nich nie działa. Kim są i czy mają coś wspólnego z Zakonem?

Szczerze mówiąc seria już mi się trochę ciągnęła. Jak wiadomo, są to książki przeznaczone przede wszystkim dla młodszego czytelnika. Pomimo tego miałam olbrzymią przyjemność z czytania Kronik Jaaru. Jednak w przypadku „Końca ery” zupełnie straciłam zainteresowanie historią i nie byłam zaangażowana w akcję. Zdobywanie dwunastu darów przez Strażników było monotonne i mam wrażenie że trochę przegadane. Do plusów na pewno mogę zaliczyć pojawienie się postaci niebieskiego dziecka oraz zamaskowanych istot, które sprawiają, że akcja jest trochę bardziej ciekawa. Podobała mi się również relacja Diany z wilkołakiem. Pomimo tego, że finałowy tom nie przypadł mi do gustu polecam całą serię Kronik Jaaru. Myślę, że na...

KONIEC ERY - KONIEC SERII

Skończyłam i cieszę się, że to już koniec. Liczyłam na bardzo dobrą książkę, ale się niestety zawiodłam. 5 tom dał mi nadzieję na zakończenie z efektem wow, bo Megapolis było bardzo dobre. Tutaj nie było prawie nic co przypadło mi tam do gustu.

Przede wszystkim na początku było mało akcji, a pod koniec to wszystko się skumulowało i miałam wrażenie, że było tego za dużo. Wolałabym ją trochę "dawkować". Co do samej końcówki- była przywidywalna i trochę mało logiczna w niektórych momentach. Np: jest środek bitwy a jeden z bohaterów stwierdza, że to najlepszy moment na opowiedzenie historii swojego życia. Trochę mi tam zgrzytało. Dodatkowo znowu były dziwne przeskoki między bohaterami i to było bardzo męczące.

Z plusów mogę wspomnieć o ciekawym wątku niebieskiego chłopca. Nie wiedzieliśmy czy jest on dobry czy zły praktycznie do końca, ale miał swój udział w akcji.

Ja do tej serii mam sentyment i na pewno nie pozbędę się jej ze swoich półek, ponieważ pamiętam jak miałam te 10 lat i zaczytywałam się w pierwszym tomie, czekałam na każdy kolejny. Także jest to ważna seria dla mnie osobiście, aczkolwiek jeśli chodzi o treść, to znajdziecie o wiele więcej lepszych pozycji.

"Kroniki Jaaru. Koniec Ery" to już niestety ostatni już tom przecudownej serii fantasy autorstwa Adama Fabera.

Książka zdecydowanie utrzymała swój poziom z poprzednich tomów, a nawet go zawyżyła.
Akcja była odrobinę wolniejsza niż w poprzednich tomach, co jednkak jej nie umniejsza.
Styl pisma autora jest bardzo wciągający, co sprawiło że nie mogłam nawet na chwilę oderwać się od lektury.
Bohaterowie przez cały ten czas bardzo dojrzeli i i widać wszystkie zmiany jakie w nich zaszły.

Bardzo ciężko było mi się rozstać z bohaterami i Jaarem. Wszystkie przygody przeżywałam wraz z nimi i poczułam się jakbym sama znajdowała się w tym świecie.

Końcówka była bardzo kulminacyjna, wiele rzeczy wreszcie się wyjaśniło. Na szczęście autor nie pozostawił nas z żadną niewiedzą.
Adam Faber zdecydowanie zakończył serię z przytupem i pomimo sentymentu do bohaterów i świata w jakim żyją, cieszę się że historia zakończyła się tak a nie inaczej.

Bardzo polecam wszystkim całą serię, ponieważ zdecydowanie warto ją przeczytać i wsiąknąć w nią, tak jak ja!

Finał serii na który czekaliśmy - jak szkoda rozstawać się z tym świetnie wykreaowanym przez autora światem magii! Koniec Ery to ostateczna rozgrywka, historia zatacza krąg i wszystko trafia na swoje miejsce. Świat Jaaru, który pokochałam, na pewno zostanie w mojej głowie na dłużej, szczególnie ostatni, pełen wrażeń tom!