Końcówki szachowe

Nie jestem namiętnym graczem w szachy, powiem nawet więcej, że ostatnio grałam tak naprawdę ze dwadzieścia lat temu. Mój syn pasjonował się tą grą, a że w naszym miasteczku były organizowane turnieje szachowe, więc oboje braliśmy w nich udział. oczywiście z różnymi efektami, ale raz zdarzyło mi się nawet wygrać gminny turniej w swojej kategorii.
Obecnie wszystko zwala się na brak czasu, lecz ja tak naprawdę to nie miałabym raczej z grać. Syn wyprowadził się i gra trochę ze swoimi dziećmi, a wokół siebie nie mam graczy chętnych chociażby nawet do jednej partyjki.
Jednak ta książka chyba spowodowała, że moje wnuki nabrały chęci do tej królewskiej gry. Tym bardziej, że zobaczyły ustawioną szachownicę z figurami, na której ja ćwiczyłam sobie propozycje przedstawione w książce przez autora. W wolnym od szkoły czasie zaczynamy więc naukę...
Chociaż może się wydawać, że studiowanie końcówek szachowych to nużące i niepotrzebne zajęcie, ale ja myślę, że tym sposobem można podnieść poziom swojej gry i niejednokrotnie zaskoczyć przeciwnika końcówką partii.
Paul Keres to wybitny estoński szachista, nazywany nawet Księciem Szachów, w swojej książce "Końcówki szachowe" nie przedstawia tylko teoretyczne analizy, ale obrazowo pokazuje ich znaczenie praktyczne. Ja już wiem, że dlatego ta teoria jest łatwiejsza do przyswojenia nawet dla amatora, a końcówka należy do najważniejszej części partii.