Kobiety z klasą

Podczas podróży samolotem do Paryża wulkanolog Maria Hólm zauważa kobietę, która cały czas jej się przygląda. Następnego dnia widzi tę samą kobietę w kawiarni, w której je śniadanie. Tajemnicza nieznajoma intryguje Marę do tego stopni, iż spędza z nią wieczór. Kim jest ta kobieta i czego chce od naszej bohaterki? Po przeczytaniu książki powiem szczerze że nie wiem.
Po „Kobiety z klasą” sięgnęłam zachęcona opisem. Całość miała być pełną humoru i lodowatej ironii rozprawą z feminizmem i wolnością seksualną. Sam początek zapowiadał się niezwykle ciekawie i niestety to było na tyle. Fabuła jak dla mnie jest bardzo chaotyczna, przez co można się w niej zdecydowanie pogubić. Przeskoki w czasie i narracji również nie ułatwiają sprawy. Samych postaci ciężko polubić czy zrozumieć. Główna bohaterka Maria postępuje jak dla mnie nie logicznie i odnoszę wrażenie, iż sama nie wie czego chce. Tajemnicza Włoszką którą poznaje Maria jest bardzo radykalna feministką, a jej wizje i plany są wręcz nienormalne. Uważa że należy odebrać władzę mężczyznom i oddać ją kobietom. Zresztą według niej najlepiej żeby znikli oni w ogóle z ziemi. Nie wiem co też autorka chciała przekazać w swojej książce może jej zwyczajnie nie zrozumiałam. Całość czytało mi się niezwykle trudno i długo mimo małej ilości stron.

Gdy chcę książkę z całych sił, zauroczona opisem wydawcy, okładką i renomą islandzkiej autorki, a potem klops!

Niestety tak było w przypadku „Kobiet z klasą”, co absolutnie nie oznacza, że jej nie polecam. Książka ma mnóstwo plusów, jednak nie zachwyca do bólu, tak jak obiecałam sobie sama. Wydawca wykonał tu kawał świetnej roboty, marketing pierwsza klasa, z tego powodu nastawiłam się na coś innego.

Najbardziej zainteresował mnie zawód wykonywany przez główną bohaterkę, Maria jest wulkanologiem, pracuje z pasją i ja liczyłam na więcej smaczków związanych z samą pracą. Nie otrzymałam ich zbyt dużo, musiałam zadowolić się garstką informacji.

Liczyłam na mocny feministyczny wydźwięk, dostałam szaloną aktywistkę. Następnym krokiem była zmysłowa relacja, której było jak na lekarstwo. Eh…

Autorka robi dosyć duże przeskoki czasowe, niektóre wydarzenia traktuje po macoszemu, nie zagłębiając się w jaźń bohaterek, płynie szybkim tempem do zakończenia. A szkoda!

Drugą stroną medalu jest droga, którą pokonuje główna bohaterka. Kręta ścieżka pomiędzy brakiem zdecydowania a poczuciem własnej wartości. Ludzie, pojawiający się w jej życiu, są jak drogowskazy, chociaż Maria je ignoruje. Rozterki z postrzeganiem płci i własnej seksualności stanęły pod wielkim znakiem zapytania. Próbowałam rozgryźć, czy są to decyzje podejmowane pod wpływem emocji, czy przemyślane kroki?

...

Przedstawiam Wam „Kobiety z klasą” autorstwa Steinunn Sigurardóttir. Nie będę ukrywać, że po książce spodziewałam się wiele. Na początku byłam zachwycona, jednak strona za stroną było coraz gorzej i coraz bardziej zniechęcałam się do lektury. Według mojej opinii tytułowe kobiety z klasą z prawdziwą klasą nie mają nic wspólnego, ewentualnie bardzo mało.

Powieść tak naprawdę nie jest łatwa. Porusza trudne tematy jakimi są: feminizm, rola płci w postrzeganiu świata, aborcja, homoseksualizm, czy niszczenie natury. Przez to podczas lektury w naszej głowie zaczyna rodzić się wiele pytań i wątpliwości. Jednak pomimo poruszenia tak ciężkiej tematyki uważam, że została ona źle podjęta. Każdy z tych wątków był delikatnie muśnięty, a rola feminizmu sprowadza się w mojej opinii do braku szacunku dla płci przeciwnej.

Główne bohaterki to swoje przeciwieństwa. Maria widzi i opisuje świat w sposób piękny, wręcz wzniosły z ogromną dawką wrażliwości. Natomiast Gemma przedstawia świat brutalnie, z nutką „jadu”. Śmiało możną ją określić jako postać fatalistyczną.

Tak naprawdę nie wiem co więcej powiedzieć Wam o tej książce. Zdecydowanie czegoś mi w niej zabrakło, a wiele mi się nie podobało i wzburzało. Jedyny plus jest taki, że książka zmusza do myślenia. Jednak jeżeli czytelnicy nabiorą takich światopoglądów jak nasze bohaterki to biada nam wszystkim.

Nie sądzę, żeby cokolwiek z lektury zostało ze mną na dłużej. Może to kwestia bariery kulturowej, nie mam pojęcia... Polecam osobom lubiącym cięższy kaliber literatury pięknej 🤷‍♀️