Kastor

Kastor od dawna znajdował się na moim stosie hańby. Bardzo bardzo mi wstyd z tego powodu. Zmobilizowałam się w końcu kiedy dostałam możliwość zrecenzowania Bez reszty czyli drugiej części przygód głównego bohatera. Podobno można czytać te książki oddzielnie, ale ja niestety nie uznaję czegoś takiego. Serię czyta się albo od pierwszego tomu albo wcale.
Kastor Grudziński jest komisarzem pracującym w jednej z krakowskich komend. Pewnego dnia zostaje przydzielony do rozwiązania sprawy zaginięcia mieszkańca Woli Justowskiej. Jest to dzielnica willowa, co oznacza, że mówiąc prostym językiem gość jest nadziany. Czy to pomoże w jego odnalezieniu czy wręcz przeciwnie?
Od pierwszej strony zapałałam sympatią do Kastora. Nawet to niecodzienne imię nabrało dla mnie innego znaczenia 🤭. Może dlatego, że kojarzę je od teraz nie tylko z silnym mężczyzną, ale też i romantycznym. Co tu będę dużo mówić - postać rozpisana bezbłędnie. I nawet wiem kto mógłby się w nią wcielić w ekranizacji. Nie kto inny jak Bogusław Linda 😍.
Jeżeli chodzi o klimat i fabułę - dałam się jej nieść od początku do samego końca. Urodziłam się na początku lat 90 więc nie wiele z tego okresu pamiętam, ale czuję gdzieś podświadomie, że to był fajny okres. Poza okresem międzywojennym chętnie przeniosłabym się w lata 70,80 i 90 by nasiąknąć tym wszystkim co się wówczas działo. Grodziński byłby moim przewodnikiem. Na swoją obronę mam tylko jedno - za mundurem panny sznurem. Ode mnie solidne 8/10. Czym prędzej...

Tandetna okładka nie skłania czytelnika do sięgnięcia po „Kastora”. Z drugiej strony trzeba przyznać, że lata 90. kojarzą mi się trochę z tandetą, więc okładka dobrze oddaje klimat tamtego czasu. Do zapoznania się z tą pozycją – a słuchałam audiobooka – skłoniła mnie osoba lektura, Janusza Zadury, który jest dla mnie czarodziejem słowa i myślę, że byłabym w stanie w ciemno sięgać po wszystko, co on czyta!

Ale do meritum – po „Kastora” sięgnęłam trochę w ciemno i był to strzał w dziesiątkę, bo kryminał ten jest bardzo klimatyczny, posiada ciekawą zagadkę, a postać Kastora burzy sympatię czytelnika.

Autorowi udało się dobrze sportretować Kraków schyłku XX wieku, mentalność ludzi, a także ważne problemy, z którymi musiał borykać się nasz kraj po upadku komunizmu: rodzącą się nową przestępczością, alkoholizmem (choć to i wcześniej było), próbami tuszowania/rozliczania się z SB.

Szkoda, że Autor nie zrobił całej serii z komisarzem Kastorem Grudzińskim. Może się jeszcze doczekam kontynuacji…

Kastor Grudziński jest komisarzem z wieloletnim stażem. Życie go nie rozpieściło. Tragiczny wypadek rodziców, pobyt w domu dziecka, śmierć żony ( przez co ma trudności w nawiązywaniu relacji z kobietami ) ukształtowały go jako człowieka.

Odkąd pamięta cierpi na bezsenność, a krótkie drzemki przenoszą go we wspomnienia wczesnego dzieciństwa.
Kastor przyjmuje zgłoszenie zaginięcia mężczyzny z bogatej willowej dzielnicy. Z początku bagatelizuje sprawę, sądząc, iż człowiek który nie wrócił do domu na noc niedługo sam się odnajdzie. Nie przypuszcza jednak, że to dopiero początek góry lodowej.

Sprawę pomagają mu prowadzić : Czarek - żółtodziób, zaraz po szkole oraz Kwiatek - będący aktywny jedynie kilka godzin wieczorami.
Autor przenosi nas w lata '90. Pokazuje zmiany zachodzące w Polsce, co za tym idzie stosunek społeczeństwa do przekształcenia Milicji Obywatelskiej w Policję. Świat pełen cinkciarzy, złodziei oraz przemocy. Kraków pełen podejrzanych miejsc i ludzi.

Co do głównego bohatera to został przedstawiony w sposób nie do końca realny. Raz jest superbohaterem, następnie ma pretensje do swojego wyglądu i swojej pozycji materialnej, a na koniec wciela się w niezrównoważonego psychicznie.Człowiek, który ma swoje priorytety oraz kieruje się nimi, który w swoim zawodzie pracuje nie od dziś i nie jedno widział, może być aż tak rozchwiany emocjonalnie?

Fabuła jest wymuszona, jakby stworzona na siłę. Czasami mało logiczna, tudzież nie...