Jarzębinowy zagajnik

We wsi Bystry Potok, u podnóża Tatr jest jarzębinowy zagajnik. Mieszka w nim samotna, młoda kobieta – Ewa. Pewnego dnia los stawia na jej drodze, wziętego 40-letniego prawnika z Warszawy – Rafała. Ma on ukryte zamiary wobec ziemi należącej do Ewy.

W przypadku tej pary, los okazuje się przewrotny. Okazuje się, że łączy ich przeszłość i ma ona ogromny wpływ na ich przyszłość.

„Jarzębinowy zagajnik” to ciepła, sympatyczna powieść obyczajowa. Jak zwykle, Halina Kowalczuk w romantyczną historię wplata legendy związane z górami oraz miejscową przyrodą.

Ci, co znają inne książki tej autorki, nie będą rozczarowani, zaś czytelnicy mające ochotę na chwilę odpoczynku z dobrą powieścią obyczajową, mogą spokojnie sięgnąć po „Jarzębinowy zagajnik".

Głowna bohaterka Ewa mieszka w starym domu w dolinie u podnóża Tatr. Jest samotna, jej ojciec cygan odszedł gdy Ewa była malutka a wychowywała ją samotnie mama. Teraz po jej śmierci nie wyobraża sobie by mogła mieszkać gdzieś indziej niż w Jarzębinowym Zagajniku. Świat jej zaczyna się walić gdy dowiaduje się, że ktoś chce przejąć jej ziemię, nie wie jednak, że tym kimś jest mężczyzna, którego uratowała z kłopotów i przyjęła pod swój dach.

Muszę przyznać, że większość książek autorki jest do siebie bardzo podobna. Zazwyczaj jakaś samotna kobieta spotyka mężczyznę i rodzi się między nimi miłość. W każdej książce mamy też jakieś opowieści i legendy związane z Podhalem. Zazwyczaj mi to nie przeszkadza, jednak tym razem było inaczej. Nie wiem czy to wina samej Ewy, która wydaje się mimo swych 40 lat jakoś nierozgarnięta i nie potrafi walczyć o swoje ani w pracy ani w życiu prywatnym. Po prostu tym razem książka trochę mnie rozczarowała.