Instrukcja obsługi lasu

"Znacie taką sytuację?"

Obawiałem się, że zgodnie z tytułem będzie to książka w rodzaju "las dla idiotów". I niestety trochę tak jest, co dowodnie świadczy o tym, jak wiele osób, zapewne przede wszystkim tych z wielkich miast, oddaliło się od natury na tyle, że istnieje potrzeba pisania takich bryków. Że ich potrzeba, widać zresztą i w naszych lasach: roją się od plastikowych śmieci - ludzie nie wiedzą, jak się w lesie zachować. Jednak instrukcja czyszczenia butów z błota to już przesada - no litości!. Rzeczy, jakich dowiedziałem się z tej książki, można policzyć na palcach jednej...no, może obu rąk. Nie ma tu szczegółowych wyjaśnień, wszystko to raczej wiadomości ogólne. Na szczęście autor nieźle pisze i ma naturę gawędziarza. Niestety niewiele po przeczytaniu z tej książki zostaje.

Autor wspomina, że jest leśnikiem w lasach Eiffel. Tamtejsza gmina zamierzała wprowadzić ekologiczny sposób utrzymania lasu, co jak twierdzi Wohlleben, jest wyjątkiem w Niemczech, gdyż znakomita ich większość - niezależnie od tego czy prywatne, czy państwowe - zarządzana jest jak plantacja drewna. Zresztą tylko to przeniesienie zatrzymało go w zawodzie, ponieważ praca stróża plantacji przestała mu odpowiadać. Najciekawsze były dla mnie właśnie informacje o tym, co wolno, a czego nie w niemieckich lasach, oraz jak wygląda tam gospodarka leśna. Wiedziałem na przykład już wcześniej, że w wielu miejscach dozwolone jest zebranie najwyżej 1 kg grzybów, autor natomiast "uściśla" że ch...

Ciężko mi tę książkę ocenić w sposób obiektywny. Czytałem ją, co chwilę się wkurzałem, że to przecież nie tak, tak nie jest... A później mnie olśniewało, że "Instrukcja..." dotyczy tylko i wyłącznie lasów niemieckich. Owszem, są komentarze pod gwiazdkami, dotyczące "polskiego podwórka", ale zastosowano je tylko w bardzo skrajnych różnicach między naszymi krajami.
Autor nie ustrzegł się błędów, jak w żadnej książce. Pisze, że żbik nie jest spokrewniony z kotem domowym. Twierdzi, że nie przeszkadzamy zwierzętom w lesie. Przeszkadzają tylko myśliwi. A za chwilę pisze o tabunach grzybiarzy. Nie wierzę. Po prostu.
Nie zgadzam się również z nim w kwestii ochrony głuszca czy innych zagrożonych gatunków. Ale zajrzyjcie do książki.
(Pomysł w wytruwaniem drzew liściastych przy pomocy oprysków by na ich miejsce posadzić lite sośniny i świerczyny - co za chory umysł to wyprodukował...). Wg autora jedyny piękny las to buczyna - owszem, buki to piękne drzewa, ale autora chyba słabo wyedukowano. Każde drzewo ma swoje wymagania siedliskowe i nie da rady ich przeskoczyć...

Aha - grafiki... Ludzie, na rany... Czy w każdej książce za jelenia europejskiego musi robić jeleń wirginijski????
(Nie wiem, czy Koleżanki czy Koledzy leśnicy recenzję tę przeczytają - nikt ze znajomych na LC się nie udziela - ale to również książka dla nich. Można poczytać, jak to się robi u sąsiadów).

Tak czy inaczej - książkę polecam, jednak zastrzegam - realia w polskich lasach są od...