Im głębiej sięgniesz

No i stało się, ostatni tom serii #eirasjodin za mną? Jak się z tym czuję? Cóż moje uczucie są ambiwalentne.

W #imgłębiejsięgniesz #tovealsterdal zabiera nas aż w głębiny rzeki Angerman w której zostają znalezione szczątki mężczyzny. Eira jako jedyna nie potrafi odłożyć tej sprawy na półkę. Mimo, że morderstwo się przedawniło, ona ma chęć odkryć tajemnicę jaka się za nim kryje.

W tej części również sporo się dzieje w życiu bohaterki, a dodatkowo śledztwo zahacza o jej rodzinę.

Sporo tu retrospekcji w których zostajemy przeniesieni w późne lata 60-te. Czułam się trochę jakbym dostała dwie książki, dwie historie w jednej. Natomiast każda z opowieści wciągająca i pełna emocji. Jestem pod wrażeniem tego tomu, ale i pomysłowości oraz warsztatu Autorki.

Kompletnie się nie dziwię, że książka została najlepszym szwedzkim kryminałem roku i najlepszą powieścią w krajach nordyckich.

Źle mi bo to ostatni tom, chyba, że coś kiedyś, gdzieś??? Zżyłam się z Eirą, polubiłam ją i po prostu jestem ciekawa jak jej życie potoczy się dalej.

Wiem, że Autorka ma i inne powieści na swoim koncie, no i cóż zamierzam po nie sięgnąć, bo #wartojakpieron

Idąc za ciosem, sięgam po trzeci i zarazem ostatni tom serii z policjantką Eirą Sjödin, która nosi tytuł „Im głębiej sięgniesz”.

Fabuła jest mieszaniną kilku wątków kryminalno-obyczajowych, które mają na celu domknięcie wszystkich poruszonych w trylogii spraw.
Pierwszym jest nowa sprawa kryminalna, którą ma zająć się będąca jedną nogą na urlopie macierzyńskim Eira. Chodzi o ludzkie szczątki, które leżały pod wodą ponad 50 lat.
Nawiązując do powyższego, ciekawostką jest to, że kobieta nie wie, kto jest szczęśliwym tatusiem jej nienarodzonego jeszcze dziecka.
Drugi wątek splata się z historycznym morderstwem, a są nim wspomnienia Allana Westina, jednego z mieszkańców miasteczka, prywatnie sąsiada Eiry, którego traktuje jak ojca.
Ponownie pojawia się sprawa Liny Stavred, przez wszystkich uważanej za zmarłą, która zabija ponownie. Za inne morderstwo, którego się dopuściła, skazany został brat Eiry, Magnus.

Nie lubię pożegnań, zwłaszcza gdy zbliżyłam się do wszystkich postaci i zapałałam do nich sympatią. Niezrównany język autorki cudownie oddał krajobraz Ådalen, jego malowniczość, piękno i zżytych ze sobą mieszkańców tego regionu. Z utęsknieniem będę wypatrywać nowych historii spod ręki Tove Alsterdal.