Historia syna

Rodzinne tajemnice

"Każda rodzina jest jak drzewo
Łamie się, chwieje, czas je zmienia(...)" śpiewał Ryszard Rynkowski w swoim przeboju. I to właśnie o rodzinie i jej sekretach traktuje powieść Lafon "Historia syna".

Ta niewielkich rozmiarów książeczka przedstawia losy André, nieślubnego syna Gabrielle, matki, której częściej w jego życiu nie było, niż była i nieznanego ojca, o którym André dopiero w dniu ślubu dowie się kilku skąpych informacji. Mimo szczęśliwego dzieciństwa w przybranej rodzinie, André zawsze będzie czuł ciężar tajemnicy swojego pochodzenia, będzie chciał odnaleźć, poznać ojca, zrozumieć swoją prawdziwą matkę. Jednak wszystkie sekrety rodziny André odkryje dopiero jego syn po wielu latach, on sam się na to ostatecznie nie zdobędzie.

"Historia syna" to napisana w dość specyficzny sposób, tekst płynie jednym ciągiem, nie ma tu dialogów, opowieść o sekretach rodziny. Opowieść o poszukiwaniu siebie, swoich korzeni, tożsamości, o odnajdywaniu fragmentów opowieści, biografii i układaniu z nich jak z kawałków puzzli obrazu rodzinnej historii, obrazu rodzinnego drzewa genealogicznego. To opowieść także o tym, że czasem potrzeba kilku pokoleń by poskładać w całość ten obraz i by móc pogodzić się z przeszłością, którą wreszcie poznało się w całości i żyć dalej w spokoju.

To piękna i wyjątkowa książka, napisana pięknym językiem i niech was nie przeraża forma zapisu, bowiem książkę wręcz się pochłania. Ciekawa, skłaniająca do...

"Zwyczajne życie, proste radości i trumienki, które w tkliwych punktach swojej historii skrywają rodziny".

Autorka zaprasza czytelnika do wygodnego rozsiądnięcia się na kanapie i wysłuchania historii o nieślubnym synu, nieobecnej matce i nieznanym ojcu.
Chłopiec o imieniu Andre odnajdzie szczęście w przybranej rodzinie, ale traumę będzie miał w sobie bardzo długo.
Historia złożona z traum, szczątkowych opisów, wzmianek na temat osób bliskich mu, niedopowiedzeń i przemilczeń.
Można powiedzieć, że to saga rodzinna w wersji zminiaturyzowanej, ale w pełni kompletna z ogromem emocji i niezrozumiałych zachowań.
Książka pomimo małych rozmiarów i braku dialogów wciąga i nie pozwala odłożyć.
Tekst jest jednostajny, a mimo to widzimy oczami wyobraźni wszystko co chce nam przekazać autorka.
Dlaczego matka nie chciała własnego dziecka? Co z ojcem? Czy mimo to był szczęśliwy? Czuł się chciany?
Niezwykła książka.
Krótka, prosta, napisana pięknym językiem, a do tego skłaniająca do przemyśleń. Przyznam, że po jej przeczytaniu czułam się dziwnie. Teoretycznie historia jakich wiele, ale autorka coś "zrobiła" , że chce przeczytać ją jeszcze raz.