Hamlet

Hamlet, duński królewicz. Jak go nie kochać? Wzbudza podziw swoją inteligencją, sprytem, ciętym językiem, celnymi, gorzkimi i pełnymi ironii wypowiedziami, kierowanymi zwłaszcza do stryja i matki. Hamlet, który zwodzi otoczenie pozorami szaleństwa lub faktycznie jest bardzo bliski tego stanu, doprowadzony doń przez własną niemoc. Tragedią Hamleta jest jego szlachetność, czystość, poczucie prawości – nie pozwalają mu one dopełnić obietnicy złożonej duchowi ojca. A to chce sprawdzić, czy to nie siły szatańskie podstawiły mu zjawę ukochanego rodzica, stąd pomysł z przedstawieniem i oczekiwanie na reakcję Klaudiusza. A to znów powstrzymuje go widok króla pogrążonego w modlitwie. Wreszcie zabija Poloniusza, mając nadzieję, że to król. I nie dokonuje zemsty, wymawiając się brakiem wystarczająco sprzyjających okoliczności i odkładając ją na potem, a tak naprawdę pozostawiając w sferze myśli i dręczących rozważań. Dopiero zakład wymyślony przez Klaudiusza, mający w założeniu spowodować śmierć jedynie Hamleta, kładzie trupem „tyle koronowanych głów”. Można więc powiedzieć, że to los pomógł Hamletowi w ostatniej chwili dochować przysięgi. I tak obok podziwu Hamlet wzbudza współczucie, choć czasem też zniecierpliwienie – zwłaszcza gdy zestawimy go z postacią Laertesa, który wydaje się być gotowy do zemsty natychmiast. Syn Poloniusza chce działać, zaś syn zamordowanego króla Hamleta najpierw (albo zamiast) rozkłada wszystko na czynniki pierwsze. Przy tym jego wypowiedzi na temat życia, ś...

Zakochać się można... Nie wiem dlaczego, ale postać Hamleta niezwykle mnie pociąga. Introwertyk z filozoficznym usposobieniem. Historia niesamowicie ciekawa, zresztą jak większość Szekspira. Z przyjemnością wybrałabym się na to do teatru. Widzę. Gdzie? Przed oczyma duszy mojej.

no dobrze podobno "hamlet", to dzieło wybitne.i pozostaje pytanie...kiedy do ciężkiej choroby bedzię zakazane czytanie Shakespeara, na przymus( jako jednej, z wielu niepotrzebnych lektur). w końcu żyjąc w dzisiejszych realich ,nikt nie będzie zachwycał się budową danej strofy, tylko ciapnie knigę w kąt, uznając za nudziarstwo. co mnie wcale nie zdziwi;-)

U mnie na ostatniej pozycji rankingu Shakespheare'a, choć bezsprzecznie jest to dzieło nad dziełami. Do mnie akurat nie trafiło, za mało fantastyczne...choć duch ojca to prawdziwy topos dawniejszej i obecnej pop-kultury :-)

Na świeżo, bo dzisiaj przeczytana:) Powiem tyle - jestem trochę rozczarowana. Nastawiłam się na nie wiadomo co. Rzeczywiście bardzo dobre, ale nie zachwyciła mnie.

Czytać, czy nie czytać? Oto jest pytanie. Zdecydowanie CZYTAĆ, wszak Hamlet to nie tylko klasyka, ale również źródło inspiracji wielu współczesnych twórców ;)

ja tam Szekspira uwielbiam.. miał gość niezwykłe poczucie humoru :Pa Hamlet jest jedną z moich ulubionych pozycji tego pisarza

Hamlet, a więc kolejny klasyk Szekspirowski...Moim zdaniem, wyśmienita. Jak dla mnie czyta się szybko i przyjemnie.

trzeba być nie lada tłumaczem, żeby oddać to, czego Szekspir dokonał na polu językowym:) polecam więc w oryginale

Szekspira ogólnie całkiem lubię, ale jest wiele ciekawszych lektur niż Hamlet.

Chyba nie wypada oceniać, ale powiem tylko tyle że bardzo mi sie podobało.

Po prostu świetna! I te cięte riposty Hamleta. Genialne moim zdaniem. ;)

W moim prywatnym szekspirowskim rankingu zdecydowany numer jeden.