/0fc9b29677620af93660586bf33cf41f/n/esy-floresy)
"Przed ludźmi bez rozumu i zasad nie ma ucieczki." "Esy floresy" Katarzyny Obodzińskiej trafiły do mnie dzięki uprzejmości Wydawnictwa Oficynka. A co mnie skusiło, prócz przyjemnej dla oka szaty graficznej powieści, do sięgnięcia po dzieło nieznanej mi dotąd pisarki? Opis i przeczucie, że będzie to świetna historia. Przeczucie, które mnie nie ... Recenzja książki Esy floresy
Już na wstępie chcę serdecznie podziękować pani Katarzynie Obodzińskiej za przesłanie mi swojej książki w formie audiobooka do recenzji. Jej wysłuchanie zostawiłam sobie na czas podróży i przyznaję, że była to trafna decyzja. „Esy Floresy” zdecydowanie uprzyjemniły mi całodniową jazdę pociągiem i nawet spore opóźnienie przestało być frustrujące. ... Recenzja książki Esy floresy
Wioletta jest studentką dziennikarstwa. Aktulanie odbywa praktyki studenckie i musi borykać się brakiem akceptacji, ze strony szefowej. Uwielbia kwiaty i ma bardzo wrażliwą duszę. Stara się być dla wszystkich dobra i pomocna. Adam jest wykładowcą na wydziale dziennikarskim. Stracił swoją ukochaną Anię w wypadku samochodowym, kiedy byli jeszcze na ... Recenzja książki Esy floresy
"Czerwone róże są symbolem gorącego i trwałego uczucia, ale i smutku z uwagi na podobieństwo do koloru krwi. Różowe są podziękowaniem, białe zaś wspomnieniem, ale jeśli emocje dopominają się innego zabarwienia... Tylko serce może wskazać właściwy wybór koloru (...)" Przyznam Wam, że czasami, zanim przeczytam książkę mam już o niej jakieś myśli... Recenzja książki Esy floresy
@Zwiazana_z_ksiazkami
“Mogłabym tak rozmyślać w nieskończoność, ale wiedza sama nie wbije się do głowy. Wyłączam telewizor i z kubkiem wypełnionym słupkami marchewek wracam do wkuwania. Przed północą wlokę się do łazienki jak zombie. Mam wrażenie, że gorący prysznic zmywa ze mnie wiedzę pozyskaną z dzisiejszej nauki. Zasypiam niczym chomik w trocinach. ”
“Korzystam z okazji i idę pobiegać do Parku Południowego. Po małej rozgrzewce, niesiony przez składankę utworów do biegania, resetuję mózg do czasu, aż mijam kobietę w białej sukience. Moją głowę zaprzątały myśli o przeszłości. Gdybym mógł cofnąć czas, zatrzymałbym ją w akademiku dłużej...”
