Dźwignie wyobraźni i inne narzędzia do myślenia

Coś jest w tekstach tego filozofa, co mnie do jego pisarstwa przyciąga. Może to, że szczerze weryfikuje własne ograniczenia ze stanem badań różnych nauk przyrodniczych, a może z powodu rozkładania wielkich problemów na czynniki, by ostatecznie poddać je drobiazgowej analizie, tak w duchy Feynmanowskich zasady by tłumaczyć wszystko maksymalnie prosto? "Dźwignie wyobraźni i inne urządzenia do myślenia" dotykają wielu tematów związanych z umysłem, takich które u każdego z nas pojawiają się okresowo, może w różnym kontekście, ale są nieuchronne. Nasze życie 'kręci' się wokół tych problemów szczególnie, gdy zawieszamy myślenie o codzienności (i gdy na przykład dłużej patrzymy w lustro - o czym akurat jest ciekawy fragment w książce). Ponieważ to moja trzecia przeczytana publikacja Daniela Dennetta w tym temacie, to niestety dostrzegam wiele nieuchronnych powtórzeń, co rzutuje nieco na ostateczną notę. Wyjątkowość tej akurat pracy polega na zbudowaniu przez autora korpusu zasad (narzędzi do myślenia), które ułatwiają formułowanie sądów - tak w sposób uniwersalny. Potykanie się o własne błędne przekonania jest dla niego tym, co powinno nas uczyć, szczególnie w zderzeniu z innymi 'użytkownikami' umysłu (str. 42):

"Najróżniejsze osoby kochają wytykanie błędów. Ludzie wspaniałomyślni doceniają, że dajesz im szansę udzielenia pomocy i dziękujesz, gdy mogą ci pomóc; ludzie małoduszni lubią cię zawstydzać. Pozwól im na to! I tak wszyscy wygrywamy."

Trochę o treści. Gorąc...