Opinia na temat książki Dzielnica cudów. Nasz PRL, lata 80

Podróż do lat osiemdziesiątych. Do miejscowości podobnej do mojego rodzinnego miasta. Poniemiecka, niewielka miejscowość w Sudetach. Nie wychowywałam się w dzielnicy cudów, choć i w mojej miejscowości takie dzielnice istniały. I choć moją dzielnicę w większości zamieszkiwały rodziny, w których rodzice pracowali, a liczba dzieci w rodzinie rzadko przekraczała dwoje, mieszkania były podłączone do centralnego ogrzewania, więc nie istniał problem zdobywania opału na zimę, a szaber był tylko zabawą bandy dzieciaków, to większość elementów wspomnień autora jest elementami moich wspomnień. I stąd mogę zaświadczyć o niezwykłej skrupulatności i rzetelności autora w opisywaniu tamtej rzeczywistości :)

Lekki styl, swada i humor opisywanych wspomnień w połączeniu ze starannością odtworzenia miejsca i czasu to ogromna zaleta tej pozycji. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić, to wynikające z porównań "kiedyś i teraz", wyraźnie negatywne zabarwienie dzisiejszych elementów dzieciństwa.